تایر اتومبیل شامل چندین لایه لاستیکی مختلف است که از نظر ترکیب مواد تشکیل دهنده، با یکدیگر متفاوت هستند و خواص متفاوتی دارند. لازم است حین ساخت تایر، این لایه های مختلف توسط یک رزین به صورت فیزیکی به یکدیگر بچسبند تا تایر خودرو مونتاژ شده و شکل دهی شود. شکل دهی به معنی فرم دادن یا شکل گیری تدریجی یک آمیزه لاستیکی است.
رزین فنولیک نوع نووالاک نقش چسبناک کننده (Tackifier) را دارد و در حین ساخت لایه های لاستیکی مختلف تایر، به آنها اضافه شده و کاملا با آن مخلوط و آمیزه لاستیکی تولید می شود. به دلیل وجود رزین فنولیک نوع نووالاک، آمیزه تولید شده، حالت چسبناک دارد، لذا رزین فنولیک نووالاک به همبستگی لایه های لاستیک به یکدیگر برای شکل دهی و تشکیل تایر کمک می کند.
در نهایت طی فرایند ولکانیزاسیون، بین لایه های مختلف تایر، پیوند شیمیایی دائمی تشکیل می شود و تایر شکل نهایی به خود می گیرد.در گذشته از روشهای متفاوتی برای چسباندن لایه های مختلف تایر به یکدیگر استفاده می شد. مثلاً، لاستیک طبیعی (Natural rubber) حاوی ناخالصی های صمغی است که در تولید تایر سبب چسبیدن فیزیکی لایه های مختلف تایر می شود. این نوع از لاستیک طبیعی به ترکیبات Tackifying نیاز ندارد.
الاستومرهای مصنوعی، این ناخالصی های صمغی را ندارند، پس نیاز به اضافه کردن این ترکیبات را دارند. افزایش استفاده از الاستومرهای مصنوعی نیاز به استفاده از ترکیبات Tackifying را افزایش داده است.در کنار رزینهای فنولیک ترکیبات دیگری نیز به عنوان Tackifying استفاده می شوند، مانند رزین کومارون ایندین، رزینهای هیدروکربنی و گام روزین. این ترکیبات سبب تشکیل گره خوردگی در زنجیر پلیمر و افزایش نیروی واندروالسی می شوند.
استفاده از رزین فنولیک به دلیل تشکیل پیوندهای هیدروژنی سبب عملکرد بهتر می شود. لذا توانایی منحصر به فرد رزینهای فنولیک در ایجاد پیوندهای هیدروژنی متعدد در مقایسه با انواع دیگر رزینهای مورد استفاده، موجب می شود که با مصرف رزین چسبنده کمتر، به سطح چسبندگی مورد نیاز، دستیابی پیدا کرد. نکته حائز اهمیت در استفاده از رزین فنولیک در مقایسه با دیگر رزینها این است که تایرهای ساخته شده با رزین فنولیک خیلی کمتر تحت تأثیر عوامل محیطی و اثرات گذشت زمان قرار می گیرند.