در صنایع مختلف رزین ها با توجه به ویژگی ها و مزیت هایشان کاربردهای متفاوتی دارند. همین موجب شده رزین های مختلفی از جمله رزین اپوکسی، رزین پلی استر و همچنین رزین وینیل استر و انواع رزین های دیگر به وجود بیایند و در نتیجه گاهی انتخاب بین آن ها دشوار شود.
رزین وینیل استر از واکنش بین یک رزین اپوکسی و یک اسید مونوکربوکسیلیک غیر اشباع تولید می شوند. اساسا پایه وینیل استرها نیز رزین پلی استری است که با مولکول های اپوکسی تقویت شده است.
همین موجب شده از نظر کاربردی، رزین وینیل استر تقریبا مشابه با پلی استرها عمل کند و در کنار آن بسیاری از خواص و کاربردهای رزین اپوکسی را نیز داشته باشد، با این تفاوت که به نسبت هر دوی آن ها مقاومت شیمیایی بالاتری دارد. ویسکوزیته وینیل استرها، پیش از رقیق شدن با استایرن، مابین پلی استرها و رزین های اپوکسی قرار دارد.
همچنین این رزین هر چه بیشتر رقیق شود قدرت و کارایی آن کمتر می شود اما در عین حال اسپری کردن یا اجرای آن با قلممو ساده تر می شود. بنابراین با توجه به اینکه برای چه کاربردی مورد استفاده قرار می گیرد به همان میزان رقیق می شود.
ویژگی های رزین وینیل استر
وینیل استرها زنجیره مولکولی بسیار مستحکمی دارند که هیچ راه نفوذی در آن وجود ندارد. همین مساله موجب شده در برابر نفوذ آب بسیار مقاوم باشد.پس از پخته شدن، وینیل استرها کمتر جمع می شوند به این معنی که وقتی در قالبی قرار می گیرد به هیچ اندازه کوچک تر نشده و تغییری در آن به چشم نمی خورد.
وینیل استرها به نسبت پلی استرها مقاومت کششی بیشتری دارند که این مساله موجب می شود ضربه بیشتری را بدون آسیب دیدن تحمل کند.این نوع رزین حساسیت کمتری نسبت به شرایط محیطی همانند دما و رطوبت نشان می دهد و همین موجب می شود استفاده از آن در شرایط محیطی مختلف، به خصوص در دمای بالا، امکان پذیر باشد.وینیل استرها چسبندگی بالایی به بدنه های فلزی و بتنی دارند.
تفاوت رزین وینیل استر، رزین پلی استر و رزین اپوکسی
اگرچه این سه ماده بسیار شبیه به هم و با ویژگی های نسبتا یکسان هستند اما تفاوت هایی نیز دارند.وینیل استرها به نسبت پلی استرها گرانتر هستند.رزین های اپوکسی در برابر بارهای ارتعاشی مقاوم تر بوده و به نسبت وینیل استر و پلی استر مقاومت بیشتری در برابر آب دارند.وینیل استرها استحکام کششی بیشتر و پایداری حرارتی بالاتری دارند.