چکیده ای از قوانین و مقررات صادرات و واردات ( قوانین تجاری و بازرگانی) کشور هند را در زیر بررسی می کنیم:
قانون اساسی هند
قانون اساسی هند، عالی ترین متن قانونی در کشور هند است. این قانون در 26 نوامبر 1949 به تصویب مجلس مؤسسان هند رسیده و از 26 ژانویه 1950 لازم الاجرا شده است. این قانون اساسی طولانی ترین قانون اساسی نوشته در بین تمام کشورهای مستقل دنیاست و از 395 اصل، 12 پیوست و 83 الحاقیه تشکیل می شود.
قانون مالکیت فکری
قانون مالکیت فکری هند از تمامی آثار معنوی و فکری حمایت می کند.این کشور به سازمان جهانی مالکیت فکری پیوسته است.هند بسیاری از معاهده ها و پیمان های این سازمان را پذیرفته است.
قانون سرمایه گذاری
قانون سرمایه گذاری خارجی هند که در مارس سال 2005 میلادی اصلاح شده است، سرمایه گذاری خارجی تا میزان صد در صد سهام را مجاز می داند.با اصلاحاتی که در سیاست صنعتی این کشور رخ داده الزامات مربوط به صدور پروانه تا حد زیادی کاهش یافته محدودیت های توسعه تا حد زیادی از بین رفته است و دسترسی آسان به فناوری خارجی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی تسهیل شده است.
قانون گمرکی
هند یکی از اعضا سازمان گمرک جهانی بوده و تنظیم مقررات گمرکی و سایر آیین های مربوط به ترخیص کالا باید از قوانین سازمان مذکور تبعیت نماید.تمام کالاهای وارداتی برای ترخیص باید فرآیند ترخیص گمرکی را طی نمایند.
قانون بانکی
بانک مرکزی هند، نظام اصلی تنظیم کننده روابط و مقررات بانکی در این کشور است. سیستم بانکی هند به دو بخش تقسیم می شود: بخش های سازمان دهی شده و بخش های سازماندهی نشده
قانون مالیاتی
اخذ مالیات در هند بر اساس قانون مالیات بردرآمد 1961 انجام می گیرد.سهم درآمد های مالیاتی دولت هند از تولید ناخالص ملی حدود 12% می باشد.
قانون ثبت شرکت
تأسیس شرکت در هند بر اساس قانون شرکت های این کشور مصوب 1956 و تحت سرپرستی وزارت امور شرکت ها و از طریق اداره ثبت شرکت ها در هر یک از ایالات این کشور صورت می گیرد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
