انواع رزین های فنولیک

رزین ها به دو نوع مختلف نوولاک و رزین های رزولوشن فنولیک تقسیم بندی می شوند. پایداری دمای هر دو، 300 الی 350 درجه سانتیگراد است. رزین های فنولیک، اغلب از زرد تا قرمز تیره هستند و از مشخصات، قیمت و عملکرد بسیار خوبی برخوردارند.

رزین های فنولیک TCC در تعداد بیشماری از محصولات صنعتی یافت می شوند. ورقه های فنلی، با اشباع یک یا چند لایه از مواد پایه مانند: کاغذ، فایبرگلاس یا کربن با رزین های فنولیک و لایه بندی مواد پایه اشباع شده با رزین، تحت گرما و فشار ساخته می شوند. رزین در طی این فرایند، کاملاً پلیمری و پخت می شود. انتخاب مواد پایه، به کار برد در نظر گرفته شده محصول نهایی بستگی دارد.

فنولیک های کاغذی، در ساخت اجزای الکتریکی مانند تخته های سوراخ دار و ورقه های خانگی استفاده می شوند. فنولیک های شیشه، به ویژه برای استفاده در تحمل سرعت بالا بسیار مناسب هستند. از میکروبالن های فنلی، برای کنترل تراکم استفاده می شود.

توپ های اسنوکر و همچنین توپ های بسیاری از بازی ها مثل بیلیارد نیز از رزینهای فنل فرمالدئید ساخته شده است. همچنین عامل اتصال در لنت های ترمز معمولی، کفش های ترمز و دیسک های کلاچ، از رزین فنولیک ساخته شده اند.

به دلیل سختی زیاد، از رزین های فنلی اغلب برای تولید محصولاتی مانند توپ های بیلیارد، صفحات مقاوم در برابر مواد شیمیایی، تخته های مدار و سایر صفحات استفاده می شود. در موارد دیگر، رزین برای لمینت و به عنوان ماده اتصال دهنده برای قطعاتی مانند لنت ترمز مفید هستند. آن ها اغلب کاربردهایی به عنوان پوشش و چسب پیدا می کنند.

رزین فنولیک بسیار متقاطع است و این باعث می شود که رزین پخته شده بسیار سخت باشد. همچنین از نظر حرارتی پایدار و از نظر شیمیایی بسیار مقاوم و ضد آب باشد. هنگامی که رزین تنظیم شود، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. مگر با روش های مکانیکی مانند حفاری یا ماشینکاری.

رزین فنولیک پلیمرهای ترموست هستند؛ به این معنی که آن ها به حالت تغییر یافته، از حالت ناصافی خود بهبود می یابد و نمی توانند به روش ترموپلاستیک ها دوباره ذوب شوند. به همین دلیل، ترموپلاستیک ها به طور کلی قابل بازیافت هستند در حالی که ترموست ها اینگونه نیستند.رزین فنولیک از قدیمی ترین رزین های گرمازا به شمار می روند. از دیگر موارد می توان به پلی استر، یورتان، ملامین و اپوکسی اشاره کرد.