چدن نسوز چیست؟

به دسته ای از چدن ها گفته می شود که قابلیت استفاده تا دمای 1100 در جه سانتی گراد را داشته باشند.مهم ترین عناصر موجود در این چدن ها مولیبدن، کروم ونیکل است.یکی از مهم ترین دسته آن ها چدن های فریتی هستندکه به دلیل محتوای بالای عنصر سیلیسیم مقاومت به حرارت و مقاومت به خوردگی عالی دارند.

چدن ها در دماهای بالاتر از 400 درجه سانتیگراد دچار باد کردن و ترک خوردن می شوند. علت این امر، تجزیه شدن سمنتیت به آهن و گرافیت، در اثر حرارت است که منجر به رشد و باد کردگی قطعات خواهدشد. میزان باد کردگی و رشد چدن ها در درجه حرارتی بالای 400 درجه سانتیگرادزیاد بوده و گاهاً تا 10% نیز می رسد.

برای جلوگیری از این مشکل، عناصری مانند مولیبدن، مس، کرم و فسفر را به چدن ها اضافه می کنند. به عبارت دیگر با افزدون این عناصر آلیاژی استحکام و خواص مکانیکی قطعه در دما های کاری بالا حفظ شده و از پدیده اکسیداسیون و باد کردن چدن جلوگیری می­کنند.

مهم ترین و ارزان ترین عنصر آلیاژی قابل افزودن به این گروه چدن های آلیاژی، کروم است به طوریکه چدن های حاوی 20% کرم، می توانند تا دمای حدود 0C 1000 عملکرد خوبی داشته باشند و با افزایش میزان کرم تا 35%، دمای کاری قطعه می تواند تا 0C 1150بدون اکسیداسیون افزایش یابد.

انواع چدن های نسوز:

• چدن های آستنیتی( نای رزیست)
• چدن های فریتی

چدن آستنیتی یا نیکل دار که به آن ها چدن های نای رزیست گفته می شود حاوی مقادیر بالایی نیکل است که این امر باعث شده تا در کاربردهای مقاوم به خوردگی و مقاوم به حرارت مورد استفاده قرار گیرند.چدن های نای رزیست به دو گروه چدن های خاکستری و چدن های داکتیل تقسیم می شونداگر گرافیت ان ها به شکل ورقه ای باشد در گروه چدن خاکستری و اگر گرافیت ان به شکل کروی باشد در گروه چدن داکتیل قرار می گیرند.