احیا کربن با روش های بیولوژیکی:
از دیگر روش های احیا کربن فعال می توان به استفاده از فعالیت های بیولوژیکی اشاره نمود. در این روش بیو رآکتورها با حجم بالایی از میکروارگانیسم ها و لجن فعال در نظر گرفته شده و کربن فعال پس از قرار گرفتن در محفظه توری شکل وارد آن می شود.
پس از گذشت زمان چند روزه حجم زیادی از مواد آلی و غیر آلی موجود در منافذ کربن توسط میکروارگانیسم ها مصرف شده و سطح کربن پاک سازی می گردد.
مزایا و معایب روش بیولوژیکی احیا کربن:
از مهم ترین و اصلی ترین مزیت این روش راندمان بالای آن بوده و درصد بسیار کمی از کربن ممکن است در این شیوه از بین برود.
حذف آلاینده های روی کربن توسط میکروارگانیسم ها بسیار زمان بر بوده و این یک نقطه ضعف به شمار می رود.
از نظر اقتصادی اجرای این روش برای محیط های بزرگ و صنعتی و احیای کربن با تناژ بالا توجیه اقتصادی ندارد.
علاوه بر موارد فوق، از کاتالیست ها نیز برای انجام فعالیت های الکتروشیمیایی برای احیای کربن اکتیو استفاده می شود که تنها در بخش های کوچک با مقدار کم کربن می تواند مقرون به صرفه باشد. از جمله کاتالیست های مورد استفاده در این زمینه می توان به اکسید منگنز اشاره نمود که در استفاده از آن برای مدت زمان طولانی در نهایت منجر به از بین رفتن حدود 53 درصد از کربن خواهد شد. به همین دلیل این روش کاربرد زیادی در صنعت نداشته و از سایر شیوه هایی که در طول متن به آن اشاره شد برای این منظور استفاده می شود.
احیای کربن فعال شیمیایی:
یکی از رایج ترین روش ها برای از بین بردن مواد انباشته شده در منافذ کربن اکتیو، شستشوی آنها با مواد شیمیایی و انواع حلال ها می باشد. اتانول، متانول، اسیدهای کربوکسیلیک و انواع استر و آمین ها از جمله مواد شیمیایی هستند که می توان برای این منظور استفاده نمود.
مزایا و معایب احیا کربن با مواد شیمیایی:
از مهم ترین مزایای این روش می توان به حذف کامل مواد آلاینده روی کربن اشاره نمود و به همین دلیل راندمان دستگاه پس از احیا افزایش زیادی پیدا خواهد کرد.
بر خلاف روش های حرارتی، حلال های مورد استفاده در این روش باعث از بین رفتن کربن نخواهد شد.
گران بودن قیمت حلال ها یکی از نقاط ضعف و معایب این روش می باشد. این مساله مخصوصا در شرایطی که مقدار کربن مورد استفاده برای تصفیه فاضلاب یا آب بسیار زیاد باشد اهمیت بیشتری پیدا نموده و توجیه اقتصادی نخواهد داشت.