لسیتین (LECITHIN) و تولید آن:
لسیتین (LECITHIN):
لسیتین (Lecithin) به کلیه مواد رنگی که در بافت گیاهان و حیوانات یافت می شود که amphiphilic هستند اطلاق می شود. لسیتین (Lecithin) آب و چربی را جذب می کنند و برای نرم کردن بافت های غدایی امولسیفایر کردن، یکنواخت سازی ترکیبات مایع و دفع کردن مواد چسبنده استفاده می شود.
لسیتین (Lecithin) ترکیباتی از glycerophospholipid هستند. لسیتین (Lecithin) یرای اولین بار توسط یک شیمیدان فرانسوی به نام تیودور گیلی در سال 1845 جداسازی شد. او لستین را در ابتدا از زرده تخم مرغ جدا کرد.
لسیتین (lecithin) می تواند به راحتی با استفاده از حلال هایی مثل هگزان، اتانول یا. بنزن استخراج می شود و یا این که استخراج به روش مکانیکال انجام شود. این ماده معمولا در منابعی مانند دانه سویا، شیر، RAPRESEAD و دانه کتان و روغن آفتابگردان یافت می شود.
لسیتین قابلیت حلالیت پایینی در آب دارد اما یک امولسیفایر عالی است.
لسیتین به عنوان یک افزودنی غذایی و مکمل رژیمی به فروش می رسد. أر آشپزی گاهی به عنوان امولسیفایر استفاده می شود که از چسبندگی جلوگیری کند مثلا در (nonstick cooking spray).
لسیتین (Lecithin) تجاری، قابل استفاده در صنایع غذایی، ترکیبی از فسفولیپید در روغن است. لسیتین از فرآیند بدون صمغ کردن روغن استخراج شده از دانه ها به دست می آید.لسیتین ترکیبی از فسفولیپیدهای مختلف است و این ترکیب بستگی به منشا و مبدا تولید لسیتین دارد. یک منبع اصلی لسیتین روغن دانه سویا است.
به دلیل قوانین و شرایط اتحادیه اروپا، برای اعلام افزودنی های آلرژی زا در مواد غذایی، یک حرکت آهسته به طرف منابع دیگر لسیتین (مثل لسیتین در دانه آفتابگردان) در حال انجام می باشد. فسفولیپید اص یدر لسیتین از سویا و دانه آفتابگردان:
که به صورت کوتاه به PC , PI, PA, PS و PE نشان داده می شوند. فسفولیپید های خالص شده به صورت تجاری تولید می شوند.
لسیتین در مواد غذایی مورد استفاده انسان ها، خوراک حیوانات، مصارف دارویی، رنگسازی و صنایع کاربرد دارد.