روش های تولید دی کلرومتان:
دی کلرومتان به وسیله مورد عمل قرار دادن کلرو متان یا متان با گاز کلر در دمای 400 تا 500 درجه سانتی گراد به دست می آید.
در این دما هر دوی متان و کلرو متان دستخوش یک سری واکنش های پیش رونده می شوند و بسیاری محصولات کلرینه را تولید می کنند. در این روش در سال 1993 در آمریکا، اروپا و ژاپن 400٫000 تن DCM تولید شده است.
CH4 +Cl2—> CH3Cl + HCl
CH3Cl +Cl2 —> CH2Cl2 +HCl
CH2Cl2 + Cl2 —> CHCl3 +HCl
CHCl3 + Cl2—> CCl4 + HCl
خروجی این فرایند، مخلوطی از کلرومتان، دی کلرومتان، کلروفرم و تترا کلرید کربن است. این اجزا به وسیله تقطیر از هم جدا می شوند.
دی کلرومتان برای اولین بار در سال 1839 به وسیله یک دانشمند فرانسوی اختراع شد که با جدا سازی مخلوطی از کلر و کلرومتان که در معرض خورشید قرار گرفته بود، به دست آمد.
موارد استفاده متیلن دی کلراید:
متیلن کلراید بسیار فعال است و توانایی این را دارد که گستره وسیعی از مواد آلی را در خود حل کند که این ویژگی، این ماده را برای فرایند های شیمیایی مفید می کند.
به طور وسیع در رنگبر ها و چربی گیر ها استفاده می شود. در صنایع غذایی به عنوان دی کافئین کننده قهوه و چای استفاده می شود که باعث می شود مواد تلخ کننده و طعم دهنده آنها را حذف کند. فراریت آن باعث می شود در اسپری های دفع کننده و همچنین به عنوان عامل تورم در فوم های پلی اورتان استفاده شود.
اثرات محیط زیستی:
دی کلرومتان به عنوان مخرب لایه اوزون شناخته نشده است. مطابق قوانین EPA طول عمر اتمسفری DCM بسیار کوتاه است. بنابر این قبل از اینکه این مواد به لایه اوزون برسند، تجزیه می شوند.