با توجه به تفاوت مقاومت این دو گالوانیزه هدف و کاربرد های آن ها متنوع است مثلا قطعاتی که با گالوانیزه گرم تهیه می شوند به دلیل مقاومت بسیار بالا در برابر آسیب ها برای کاربرد در محیط های خارجی و فضاهای باز بهتر عمل می کنند و دیرتر دچار خوردگی و پوسیدگی می شوند.
برعکس گالوانیزه سرد برای روکش فلزاتی که در قسمت های بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرند، استفاده می شود و به دلیل ضخامت کمتری که دارد بیشتر در پیچ و مهره و قطعه سازی ها استفاده می شود.
برای این که فلز روی به خوبی بر سطح فلزات دیگر بنشیند باید سطح فلز زیرین کاملا تمیز شده و آلودگی ها و ناخالصی های آن حذف شود. برای این منظور فلزات را در محلولی اسیدی مانند اسید سولفوریک یا اسید کلریدریک غوطه ور می کنند تا هر گونه آلودگی از سطح آن ها پاک شود سپس می توان آبکاری گالوانیزه را روی آنها انجام داد.گالوانیزه سازی به روش های مختلفی از زنگ زدگی محافظت می کند:
گالوانیزه سدی را تشکیل می دهد که از رسیدن مواد خورنده به فولاد یا آهن زیرین جلوگیری می کند.روی به عنوان یک آند فداکار عمل می کند به طوری که حتی اگر پوشش خراشیده شود، فولاد در معرض آن همچنان توسط روی باقی مانده محافظت می شود. روی با خوردگی قبل از آهن از فلز پایه خود محافظت می کند.
سطح روی با جو واکنش داده و یک پتینه چسبنده و فشرده ایجاد می کند که در آب باران نامحلول است.
گالوانیزه با تشکیل غشایی بین فلز و هوا، مانع از تجمع اکسید آهن بر روی لایه فولاد می شود و باعث افزایش عمر قطعات فولادی می شود. گالوانیزه همچنین مقاومت بالاتری در برابر خوردگی در برابر قطعات در معرض محیط دارد.