اکثر حلال های آلی قابل اشتعال یا بسیار قابل اشتعال هستند. موارد استثنا برخی از حلالهای کلر مانند دی کلرومتان و کلروفرم است. مخلوط بخارات حلال و هوا می توانند منفجر شوند. بخارات حلال از هوا سنگین ترند. آنها به طرف سطح زمین حرکت می کنند و می توانند مسافت زیادی را تقریباً بدون رطوبت طی کنند.
بخارات حلال را می توان در قوطی های ظاهراً خالی نیز یافت بنابراین خطر آتش سوزی دارند. از این رو ظروف خالی حلال های فرار باید به صورت باز و وارونه نگهداری شوند.به علاوه، بعضی از حلال ها می توانند با شعله بسیار داغ بسوزانند که در بعضی از شرایط نوری تقریباً قابل مشاهده نیستند.
این مسئله می تواند تا زمانی که شعله های آتش به مواد دیگر سرایت نکند مورد توجه قرار نگیرد و منجر به آتش سوزی بزرگ شوند. بنابراین هنگام کار با این ترکیبات باید جوانب احتیاط را به شدت رعایت کرد.
استنشاق بخارات این حلال می تواند باعث سرفه، تحریک و ورم ریوی، خواب آلودگی و سرگیجه شود و در صورت تماس با پوست موجب تحریک پوستی خواهد شد. بنابراین در صورت تماس پوستی محل را با آب به مدت 20 دقیقه شسته و به مراکز درمانی مراجعه کنید.
این حلال به دلیل نقطه اشتعال پایین بسیار آنش زاست و بخارات آن می توانند با هوا مخلوطی انفجاری تشکیل دهند بنابراین از نگهداری آن در کنار مواد اکسید کننده خودداری کنید.در صورت آتش سوزی با این ماده آن را با موادی از قبیل اسپری آب، مواد شیمیایی خشک، فوم الکل یا دی اکسید کربن خاموش کنید زیرا جریان مستقیم آب می تواند شعله های آتش را پراکنده و پخش کند.
این ترکیب باید در ظروف در بسته و در محیط خشک و خنک، دارای تهویه مناسب و به دور از اشعه مستقیم آفتاب، گرما و سایر منابع اشتعال زا نگه داری شود.