روش های تولید سدیم سولفید

سدیم سولفید:
سدیم سولفید یا دی سدیم مونو سولفید ماده کریستالی زرد یا آجری رنگی سات که بوس بسیار زننده مانند تخم مرغ فاسد را دارد. سدیم اگر در مجاورت هوای مرطوب قرار گیرد، رطوبت هوا را جذب می کند و اگر در مجاورت حرارت و شعله قرار گیرد، مواد قابل اشتعالی از خود تولید می کند.( با سدیم سولفیت اشتباه گرفته نشود.)

نقطه جوش سدیم سولفید خیلی بالاتر گزارش شده و نقطه ذوب آن 1180 درجه سانتی گراد گزارش شده است. این ماده در الکل خیلی کم محلول است و در اتر نامحلول است. حلالیت آن در آب 20 درجه حدود 18٫6 است. وزن حجمی سدیم سولفید در 142 درجه، 1٫856gr/cm3 است.

این ماده به عنوان یک ماده ناپایدار گزارش شده است و در دمای بالای 480 درجه خود ب خود آتش می گیرد. سدیم سولفید وقتی حرارت داده می شود، تجزیه می شود و بخارات سمی از خود تولید می کند و به اکسید سولفور و اکسید دی سدیم تبدیل می شود.

موارد استفاده سدیم سولفید:

• در آب های سنگین نیروگاه های هسته ای استفاده می شود.
• به عنوان ادتیو روغن های چرب کننده استفاده می شود.
• به عنوان نماینده اکسیداسیون و احیا استفاده می شود.
• در آماده سازی سطوح و آبکاری استفاده می شود.
• به عنوان جدا کننده مواد جامد از پساب ها استفاده می شود.
• تصفیه آب، مواد شیمیایی عکاسی و محصولات کاغذی از دیگر استفاده های این ماده می باشد.

روش های تولید سدیم سولفید:
در صنعت با احیا حرارتی کربن از سدیم سولفات و معمولا در حضور زغال تولید می شود.

NaSO4 + 2C —-> Na2S + 2CO2

در آزمایشگاه این نمک می تواند با کاهش سولفور با سدیم در حضور آمونیاک آبدار تولید شود.

2Na + S ——-> NA2S

خواص فیزیکی و شیمیایی:

• حالت فیزیکی: جامد.
• وزن مولکولی: 240٫18 gr/mol.
• نقطه جوش: قبل از نقطه جوش تجزیه می شود.
• نقطه ذوب: 1180 درجه سانتی گراد.
• وزن مخصوص: 1٫86.
• حلالیت در آب: به آسانی در آب سرد و گرم حل می شود.

پایداری و اطلاعات واکنش پذیری:

• ناسازگاری با مواد گوناگون: به شدت واکنش پذیر با اسید ها
• خورندگی: غیر قابل خورنده در حضور شیشه

ملاحظات مخصوص واکنش پذیری: حساس به نور و هوا

خطرات در معرض قرار گیری:
در صورت برخورد با پوست، چشم، بلعیدن و تنفس خیلی خطرناک است. در صورت برخورد با چشم و پوست بسیار خورنده است. مقدار خسارت به پوست بستگی به مدت زمان در معرض قرارگیری دارد. در صورت تماس با چشم، باعث خسارت به قرنیه و پوست می شود.

در صورت تماس با پوست باعث تاول و تورم پوستی می شود. تنفس ذرات آن باعث خارش و عطسه می شود. در صورت تداوم در معرض قرار گیری باعث شوک عصبی و نهایتا مرگ می شود. در صورت تماس با چشم، باعث تورم، قرمزی و آب آمدن از چشم می شود.

کمک های اولیه:
در صورت برخورد با چشم، هرگونه لنز را از چشم هارج کنید و چشم را با آب سرد شستشو دهید و پلک ها رو باز نگه دارید و از هیچ پمادی استفاده نکنید.

در صورت نفوذ به لباس ها سریعا لباس ها را خارج کنید. و حتما با آب سرد بدن را شستشو دهید. از صابون های گندزا و غیر ساینده استفاده کنید و در ادامه پوست را با کرم های آنتی باکتریال محافظت کنید.