بازدارندگی مولیبدات سدیم در خوردگی استیل ها:
خوردگی لوله های استیل که در معرض آب هستند برای سالیان طولانی یک مشکل در صنعت بوده است.
به صورت سنتی، بازدارنده های خورندگی با بیس کرومات برای به حداقل رساندن خورندگی و برای کاهش خورندگی با منشا میکروبیولوژیکی در لوله های استیل استفاده شده اند.
به دلیل سمیت برای محیط زسیت، کرومات ها دیکر در سیستم های آب خنک کننده گردشی استفاده نمی شوند.
این ماده، یک بازدارنده، اکسید کننده ضعیف، به عنوان جایگزین کرومات معرفی شده است. بازخورد استیل در مواجهه با غلظت های متفاوت مولیبدات سدیم در دریاچه های آب باید تشخیص داده شود تا بتوان محافطت استیل و صرفه اقتصادی را بهینه سازی کرد.
.کمیت هایی همچون حداکثر تنش و حداقل و حداکثر غلظت بازدارنده برای تعیین محدودیت های کاربرد لازم هستند.
امنیت:
مولیبدات سدیم با فلزات قلیایی و ایجنت های اکسیدکننده سازگاری ندارد.
این ماده در تماس با منیزیم ذوب شده، منفجر می شود. به شکل وحشتناکی با اینترهالوژن ها ( مثلا Bromine penta Fluori ویا Chtorine triFluride) واکنش می دهد. واکنش مولیبدات سدیم با سدیم داغ، پتاسیم و یا لیتیم، نور و گرمای زیادی تولید می کند.
واکنش ها:
وقتی مولیبدات سدیم با سدیم بور و هیدرات واکنش دهد، molybdenum به سطح کمتری از والانس molybdenum oxid کاهش می یاید.
Na2MoO4 + NaBH4 + 2 H2O → NaBO2 + MoO2 +2NaOH+3H2
کاربردها ی مولیبدات سدیم:
-کشاورزی: صنعت کشاوری سالیانه مبلغ یک میلیون پوند را برای کودها مصرف می کند. به صورت خاص، استفاده از این ماده برای درمان چروک شدگی برگ ها در بروکلی و گل کلم، در خاک هایی با کمبود مولیبدات سدیم کاربرد دارد.
در عین حال، دقت زیادی باید داشت چون یک سطح 0.3 ppm از این ترکیب شیمیایی می تواند باعث کمبود مس در حیوانات به خصوص دام ها شود.
مولیبدات سدیم:
در کاربردهای آب های صنعتی جایی که پتانسیل خوردگی گالوانیک وجود دارد، به دلیل ساختار دو فلزی، استفاده ازاین ماده نسبت به نیتریت سدیم ارجحیت دارد. مزیت این ماده این است که در ppm پایین تری از این ماده به رسانایی آب در جریان کمک می کند.
این ماده در سطوح 100-50 ppm به اندازه ی سدیم نیتریت در سطح 800+ ppm خاصیت بازدارندگی خوردگی دارد. و با استفاده از غلظت های کمتر از مولیبدات سدیم در کمترین حد نگه داشته می شود و بنابراین، پتانسیل خوردگی گالوانیک کاهش می یابد.