مضرات امولسیفایر ها:
یکی از مواد با خاصیت امولسیون کنندگی که از گیاهان دریای استخراج میشود کاراگینان است این ماده در تولید محصولات غذایی و لبنی و برخی از دسر ها و ژله ها مورد استفاده قرار میگیرد.
در ازمایش هایی که به منور بررسی تأثیرات مصرف این ماده بر روی حیوانات ازمایشگاهی صورت پذیرفت مشخص شد این ماده می تواند منجر به سرطان و یا زخم در حیوان بشود. اما تا امروز در مورد اسیب زا بودن این ماده بر روی انسان چیزی ثابت نشده است.
از امولسیفایرها اغلب در تولید محصولات زیبایی مانند کرم و لوسیون برای مخلوط کردن آب با روغنهای به کار رفته استفاده می شود.
آب موجود در امولسیون های روغنی برای محصولات سنگین تر و چرب تر استفاده می شود (به عنوان مثال کرم های شب و ضد افتاب ها). روغن موجود در امولسیون های آبی در محصولات سبک تر استفاده می شود (به عنوان مثال لوسیون های مرطوب کننده یا کرم های روز).
به طور کلی امولسیفایر ها یک سیستم ناهمگن هستند که حداقل حاوی یک مایع قابل امتزاج بوده که در مایعی دیگر به شکل قطره های بسیار ریز پخش میشود. این سیستم ها پایداری کمی دارند و برای افزایش پایداری انها می توان مواد فعال سطحی به ان اضافه کرد.
مواد شوینده نوعی امولسیفایر هستند که با روغن و آب در تعامل میباشند، در نتیجه رابط بین روغن و قطرات آب در حالت تعلیق تثبیت می شود. این اصل در ساخت صابون ها، برای از بین بردن چربیها مورد استفاده قرار می گیرد.
تفاوت امولسیفایر با سورفکتانت چیست؟
امولسیون کننده ها نوعی سورفکتانت هستند که به منظور افزایش پایداری امولسیون ها مورد استفاده قرار میگیرند.
این مواد به دلیل دو سر اب دوست و اب گریز قادر هستند در محلول های دو فازی اب و روغن با احاطه کردن ذرات روغن توسط سر اب گریز خود مانند لایه ای انها را در برگرفته و اجازه ترکیب شدن با هم را به انها نمی دهد و بدین ترتیب محلول از حالت امولسیون خود خارج نمیشود.