نحوه استفاده از نرمال هپتان

هپتان خالص دو کاربرد اصلی دارد. اولین استفاده به عنوان نقطه صفر استاندارد برای مقیاس رتبه بندی اکتان است. اکتان یک معیار برای تعیین کیفیت بنزین است. به عنوان یک راننده، ممکن است متوجه شده باشید که سوخت اکتان بالاتر گران تر است زیرا برای موتور شما بهتر است. شما می توانید به درستی نتیجه گیری کنید که سوخت با اکتان صفر برای خودروی شما وحشتناک خواهد بود.

در واقع، هپتان خالص با درجه اکتان صفر یک انتخاب وحشتناک است. دلیل آن این است که هپتان بسیار انفجاری می سوزد. اگرچه هپتان برای سوخت خودروها مطلوب نیست اما بنزین واقعی یک مخلوط پیچیده است که حاوی مقداری هپتان است.

دومین کاربرد هپتان خالص به عنوان حلال آزمایشگاهی است. یک حلال خوب باید بتواند معرف ها (مواد تشکیل دهنده) واکنش شیمیایی را حل کند، اما در واکنش دخالتی نداشته باشد. هپتان این کار را به خوبی انجام می دهد زیرا واکنش پذیری آن با مولکول های دیگر تقریبا صفر است و بسیاری از مولکول های آلی که در آب حل نمی شوند در هپتان حل می شوند.

هپتان به سختی وارد هر واکنشی می شود. ایزومرهای این یک ماده آلی 9 عدد است (و اگر ایزومرهای نوری را هم بشماریم، 11 ایزومر قابل تشخیص است). همه آنها فرمول تجربی یکسانی دارند اما در ساختار و خواص فیزیکی متفاوت هستند. رسم ایزومرهای هپتان به روش های مختلف امکان پذیر است.

همه ایزومرها مایعاتی قابل اشتعال شفاف بی رنگ با بوی تند هستند. نقطه جوش آنها از 79.20 درجه سانتی گراد (2.2-دی متیل پنتان) تا 98.43 درجه سانتی گراد (n-هپتان) متغیر است. چگالی آنها از 0.6727 گرم در سانتی متر مکعب (2، 4-دی متیل پنتان) تا 0.6982 گرم در سانتی متر مکعب (3-اتیل پنتان) متغیر است.