عنصر تنسین تا به امروز فقط به مقدار بسیار کم و در حد تنها چند اتم تهیه شده است. حتی این تعداد اتم نیز به سرعت به دیگر عناصر تجزیه می شوند. بنابراین، عنصر جدید هنوز خیلی برای ما شناخته شده نیست. به بیان دیگر، عنصر تنسین به اندازه ای پایدار نیست که بتوان بر روی آن آزمایش تحقیقاتی انجام داد. از این جهت، اطلاعات کمی درباره شکل ظاهری و یا خواص فیزیکی و شیمیایی آن وجود دارد.
با این حال، تعدادی پیش بینی و نتایج تجربی اولیه درباره خواص آن انجام شده است. به عنوان مثال، پیش بینی می شود که عنصر جدید در دسته فلزات پس واسطه قرار بگیرد. همچنین انتظار داریم که تنسین یک فلز فرار باشد که نه آنیون تشکیل دهد و نه به حالت های اکسیداسیون بالا دست یابد.
فلز تنسین در بلوک- p جدول تناوبی عناصر قرار دارد. همچنین، چهاردهمین عنصر سری فرا اکتینیدی نیز محسوب می شود. همانطور که بیان شد، این عنصر در دسته عناصر ابر سنگین قرار گرفته است. عناصر فوق سنگین به عنصر هایی با اعداد اتمی بیشتر از عدد اتمی 103 گفته می شود.
خصوصیات ویژه تنسین از ساختار اتمی ([86Rn] 5f146d107s27p5) آن ناشی می شود. همانطور که مشخص است، اوربیتال p لایه آخر در این عنصر در حال پر شدن است. با توجه به آرایش الکترونی آن مشخص است که هفت الکترون در دورترین لایه الکترونی تنسین وجود دارد. این عنصر بیشتر دوست دارد که یک الکترون اوربیتال s را از دست بدهد و به کاتیون یک بار مثبت (+Ts) تبدیل شود.
خواص تنسین تا حدودی شبیه همولوگ های سبکترش در گروه هالوژن ها (halogens) است. اما به دلیل اثرات نسبیتی، ممکن است که برخی از خواص آن به طور قابل توجهی با خواص هالوژن ها متفاوت باشد. مثلا، تنسین کمترین تمایل را در گروه 17 جدول تناوبی نسبت به هم گروه های خود برای پذیرش الکترون دارد.
بنابراین، از میان حالت های اکسیداسیونی که برای آن پیش بینی شود، انتظار می رود که حالت اکسیداسیون 1- کم رایج ترین حالت ممکن باشد. لازم به ذکر است که به غیر از حالت اکسیداسیون 1- که نا پایدار است، سه حالت اکسیداسیون دیگر (5+، 3+ و 1+) نیز پیش بینی می شود. حالت اکسیداسیون 1+ به ویژه پایدار است. از دیگر ویژگی های عنصر تنسین می توان به موارد زیر اشاره کرد.