مواد غذایی حاوی آسپارتام:
آسپارتام یک شیرین کننده کم کالری است که ده ها سال است به عنوان راهی برای کاهش مصرف قندهای اضافی مورد استفاده قرار می گیرد.
آسپارتام حدود 200 برابر شیرین تر از شکر است و بنابراین مقدار کمی از آن برای مطابقت با شیرینی قند مورد نیاز است. در غذاها و نوشیدنی های آماده، اغلب با سایر شیرین کننده ها یا اجزای غذا ترکیب می شود تا طعم تلخ را به حداقل برساند و طعم کلی را افزایش دهد.
این ترکیب در کنار شیرین کننده های دیگر مانند ساخارین، در بیش از 6000 غذا و نوشیدنی هایی که فروخته می شود، وجود دارد. با توجه به مصرف بسیار این ترکیب، فواید و مضرات آسپارتام به وفور مورد بررسی قرار گرفته است.
علی رغم دریافت تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا، و اروپا و بسیاری از کشور ها در سراسر جهان، این ترکیب همچنان یکی از بحث برانگیزترین افزودنی های غذایی مورد استفاده است. در این مقاله جدیدترین شواهد در مورد فواید و مضرات آسپارتام را بررسی می کنیم.
بسیاری از غذاها و نوشیدنی هایی که دارای برچسب "بدون قند" هستند ممکن است حاوی این شیرین کننده مصنوعی باشند. موارد زیر حاوی این ترکیب می باشند:
تولیدکنندگان دارو همچنین از این ماده برای خوش طعم شدن برخی از داروها استفاده می کنند. از جمله این داروها ملین ها و ویتامین های جویدنی هستند.
مقدار دوز مجاز مصرف آسپارتام:
بله. آسپارتام یکی از جامع ترین مواد مورد نیاز در منابع غذایی انسان است که بیش از 200 مطالعه در زمینه ایمنی، آن را تایید کرده است.
سازمان غذا و دارو آمریکا در سال 1981 مصرف آن را در غذاهای خشک، تایید کرده است. همچنین در سال 1983 در نوشیدنی های کربناته و در سال 1996 به عنوان شیرین کننده های مواد غذایی مورد تایید قرار گرفت.
FDA مقدار دوز مجاز مصرف روزانه این ترکیب را 50 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن تعیین کرده است. یعنی کسی که 68 کیلوگرم وزن داشته باشد روزانه می تواند 3400 میلی گرم آسپارتام دریافت کند.
مصرف آسپارتام در کودکان:
بله. متابولیسم آسپارتام در کودکان سالم مانند بزرگسالان سالم است. EFSA، FDA و JECFA به این نتیجه رسیده اند که مصرف آسپارتام برای بزرگسالان و کودکان بی خطر است. درست مانند بزرگسالان، تنها استثنا برای کودکان مبتلا به PKU است که باید از مصرف فنیل آلانین خودداری یا مصرف آن را محدود کنند.
غذاها و نوشیدنی هایی که با این ترکیب شیرین شده اند، می توانند شیرینی را بدون افزایش مصرف کالری، مصرف قندهای اضافی یا خطر پوسیدگی دندان، افزایش دهند. با تمرکز بر کاهش مصرف قندهای اضافی در دهه های اخیر، شیوع مصرف روزانه شیرین کننده های کم کالری در کودکان و بزرگسالان از سال 2000 افزایش یافته است.