همه چیز درباره مستربچ پلی آمید

مستربچ پلی آمید پلیمری هایی هستند که نیمه کریستالی هستند و از گروه ترموپلاست ها می باشند، ساختار زنجیره پلیمری مستربچ پلی آمید دارای یک اتم نیتروژن و گروه عامل کربونیل می باشد.قابلیت اشتعال در مستربچ پلی آمید بسیار بالا است و کاربرد آن در محدوده (90+ تا30-) درجه سانتی گراد می باشد. چسبندگی و کشش در بین پیوندهای هیدروژنی بسیار بالا است و مقاومت آنها بسیار بالا است.

همچنین این پلیمرها همراه با انعطاف پذیری بالا دارای مقاومت بالا در برابر حلال های نفتی، ساییدگی، خستگی، ضربه پذیری بالا و مقاومت ترک خوردگی بالا در خم شدن های متوالی هستند.با این وجود به دلیل قطبیت گروه آمید آب را به خود جذب می کنند. عمده مصرف پلی آمید ها در صنعت خودرو سازی، تولید الیاف پلیمری، وسایل ورزشی، برد مدار های الکتریکی، تولید پارچه و فرش، ساخت لوله و شیلنگ، کابل های فیبر نوری و…هستند.پلی آمید ها یا نایلون ها جزو پلاستیک های مهندسی هستندکه به دو روش زیر تولید می شوند:

• پلیمریزاسیون تراکمی یک دی آمین و یک اسید دو عاملی
•  به صورت پلیمریزاسیون آمینو اسیدها

به دلیل ساختار خطی پلی آمید ها فضاهای خالی که در سایر پلیمرهای راندم (مثل پلی اتیلن) هست، در این پلیمرکمتر وجود دارد و همین عامل سبب می شود تا پلیمر ساختار منظمی داشته و زنجیرهای پلیمری در فاصله نزدیکتری از هم قرار بگیرند. البته این پلیمرها در هنگام تزریق به طور میانگین بلوری هستند، ­ ولی برای ساخت فیبر و فیلم می توان از روش کشش مکانیکی فضاهای خالی بین زنجیرها را کمتر کرد و درجه ی بلورینگی را بیشتر نمود.

شرکت دوپونت پلی هگزا متیلن را اولین بار در سال 1928 سنتزکرد که نایلون 6,6 نام گذاری شد. در سال 1935 همین پلیمر با وزن ملکولی بیشری سنتز شد که بعدها در سال 1938 تولید و تجاری سازی الیاف از این پلیمر شروع شد. در سال 1941 پودر های نایلون 6٫6 جهت قالب گیری وارد بازار شدند.

در سال 1939 پلی کاپرولاکتام که دومین پلی امید سنتزی بود، را برای اولین بار توسط فاربن تهیه شد، و نایلون 6 نام گذاری شد. پس از تولید نایلون 6 و نایلون 6,6 و بقیه نایلون هایی که می شناسیم، از اختلاط دی امین ها و دی کربوکسیلیک اسید ها تهیه شدند.

ویژگی پلی آمیدها

درجه کریستالیتی تأثیر به سزایی بر محدوده ذوب شوندگی کریستال ها و جذب رطوبت توسط پلی آمید ها دارد. افزایش درصد کریستالیتی سبب افزایش مقاومت شیمیایی در برابر اسید و باز، استحکام و مقاومت در برابر سایش، مقدار تنش نقطه تسلیم، افزایش دمای ذوب و محدوده ی دمای کاربردی شده و بالعکس سبب کاهش ویژگی ایزولاسیونی، ازدیادطول، ضریب دی الکتریکی، شفافیت (مات شدن) و تمایل به جذب رطوبت (به دلیل کم شدن فضاهای خالی در بین زنجیر های آمیدی) می شود.

نایلون رطوبت زیادتری را نسبت به سایر پلیمرها جذب می کنند. رطوبت تأثیر قابل ملاحظه ای خواص فیزیکی وپایداری ابعادی دارد.عمدتا تقویت نایلون ها بر روی رزین پایه خود با الیاف شیشه یا کربن سبب بهبود مقاومت کششی و خمشی می شود که قابل مقایسه با برخی از آلیاژهای ریخته گری هستند.

اضافه کردن فیبر کربن به نایلون 6٫6 سبب افزایش مقاومت کششی تا bar2300 و و افزایش نیروی خمشی تا bar 3400 است. این عامل همچنین سبب بهبود هدایت حرارتی، الکتریکی و مقاومت سایشی می شود.پلی آمید معمولا با یک عدد شناسایی می شوند.که بیانگر تعداد اتم های کربن در آمینو اسید های اولیه(نایلون 6)، و یا تعداد اتم های کربن در دی آمین و دی اسید(نایلون 6٫6) است.