این ترکیب در صنایع غذایی اغلب به شکل شربت ذرت با فروکتوز بالا، به عنوان نگهدارنده و شیرین کننده استفاده می شود زیرا می تواند روند تبلور در شربت ها، فوندانت و آب نبات ها را کندتر کند. دکستروز همچنین در یک محیط پزشکی برای کمک به کنترل هیپوگلیسمی (قند خون پایین) استفاده می شود. برای افرادی که نمی توانند مایعات کافی بنوشند یا غذا بخورند، پزشک ممکن است تزریق دکستروز را انجام دهد که به بدن آب و کربوهیدرات اضافی می رساند.
این ترکیب به افزایش قند خون به صورت داخل وریدی بدون نیاز به خوردن یا نوشیدن غذا کمک می کند.دکستروز همچنین ممکن است برای درمان سطوح بالای پتاسیم (معروف به هایپرکالمی) استفاده شود. برای افراد مبتلا به هیپرکالمی، پزشک ممکن است تزریق دکستروز را با انسولین جفت کند تا سطح پتاسیم در خون تثبیت شود.
گلوکز کریستالی را می توان بر اساس فرایندهای مختلف به دکستروز مونوهیدرات (C6H12O6.H2O) و دکستروز بدون آب (C6H12O6) تبدیل کرد. دکستروز مونوهیدرات به گلوکز گرید غذایی و گلوکز دارویی تقسیم می شود. گلوکز گرید غذایی عمدتا در صنایع فرآوری مواد غذایی و صنایع نگهداری سبزیجات استفاده می شود.
دکستروز مونوهیدرات را می توان برای تولید سوربیتول هیدروژنه کرد. دکستروز مونوهیدرات گرید دارویی عمدتا به عنوان مواد اولیه (کمکی) در داروهای خوراکی استفاده می شود. دکستروز مونوهیدرات را می توان برای تولید دکستروز خشک پردازش کرد. دکستروز خشک عمدتا برای تزریق در پزشکی استفاده می شود.
دکستروز آبدار طعمی با طراوت دارد و شکل ظاهری آن به صورت پودری سفید برفی و براق است. دکستروز خشک شیرینی بالایی دارد و پودری سفید رنگ است که به اندازه دکستروز مونوهیدرات براق نیست.دکستروز اغلب به دونات یا آب نبات اضافه می شود زیرا باعث می شود این خوراکی ها خشک و بدون چربی باقی می ماند. ممکن است دکستروز را در خوراکی های زیر مشاهده کنید:
حتی غذاهای سالم مانند ماست نیز ممکن است حاوی مقادیر زیادی قند به شکل دکستروز باشند. در این خوراکی ها قندهای دیگری ممکن است تحت نام هایی مانند ملاس یا قند تاپیوکا استفاده شود که متفاوت از گلوکز است.