شرایط نگهداری تیلوز

شرایط نگهداری تیلوز:
تیلوز، یک غلظت دهنده سلولزی یا هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) یک پلیمر نیمه سوزنی، ویسکوالاستیک و غیر سمی است، که یک پلیمر طبیعی بوده و هر حلقه ی آن دارای سه گروه هیدروکسیل می باشد.

این ماده با ویژگی های مختلف دارای کاربرد های متفاوتی است. این ماده از نظر شکل ظاهری به صورت جامد پودری سفید و با بژ روشن بوده که گاها نیز به صورت گرانول هم یافت می شود.

تیلوز به هنگام حل شدن در آب، تشکیل کلوئید می دهد که غیر سمی و قابل احتراق بوده و می تواند با عوامل اکسید کننده واکنش دهد.

تیلوز دارای خاصیت ژل زدن حرارتی می باشد. یعنی تیلوز با گرم شدن محلول تا دمای بحرانی، به یک توده غیر قابل جریان و نیمه انعطاف پذیر تبدیل می شود.

به طور معمول، این دمای بحرانی به صورت معکوس با غلظت محلول HPMC و غلظت گروه متوکسی در ارتباط می باشد. یعنی هرچه غلظت گروه متوکسی بیشتر باشد، دمای بحرانی پایین تر است. همچنین هرچه غلظت بالاتر باشد، توده به دست آمده، چسبندگی یا انعطاف پذیری کمتری دارد.

تیلوز دارای رطوبت کمتر از 6 درصد است. ویسکوزیته ی محصول 4200 میلی پاسکال ثانیه و دانسیته ی بالک آن 450 گرم بر لیتر می باشد.

تیلوز مانند تمام مواد آلی دارای ذرات ریز، می تواند خطر انفجار گرد و غبار را ایجاد کند. تشکیل گرد و غبار و رسوبات باید به حداقل برسد، تا ترکیبات گرد و غبار آتش زا به وجود نیاید. از شعله های آتش، سطوح داغ، حرارت، نور مستقیمت خورشید، جرقه ها و الکتریسیته ساکن باید به دور باشد.

این ماده در دمای حدود 200 درجه سانتی گراد شروع به تجزیه می کند و دمای احتراق آن بیشتر از 360 درجه سانتیگراد است. بنابراین تیلوز به راحتی می سوزد و می تواند آتش بگیرد.

این ماده در صورتی می تواند برای مدت طولانی نگهداری شود که در ظروف بسته و یا در بسته بندی اصلی خود در یک محل خشک و در دمای اتاق قرار گیرد. در مورد گریدهای دارای ویسکوزیته بالا، پس از ذخیره سازی طولانی مدت (بیش از 1 سال)، افت ویسکوزیته اتفاق می افتد.

پس از باز شدن، درب ظرف باید کاملا محکم بسته شود تا رطوبت هوا را جذب نکند.

بسته بندی این ماده به شکل کیسه کاغذی چند لایه با ورقه های پلی اتیلن و با وزن 25 کیلوگرمی است.