واکنش های سولفیت سدیم در صنایع:
سولفیت سدیم، نوعی هپتاهیدرات می باشد، اما به دلیل حساسیت بیشتر نسبت به اکسیداسیون توسط هوا، از کاربرد کمتری برخوردار است.
سولفیت سدیم، یک پودر سفید یا جامد بلوری و بدون بو است، اما طعم کمی شوری دارد. این ترکیب در هوای خشک پایدار است، اما تمایل دارد در هوای مرطوب تجزیه شود و دی اکسید گوگرد (SO2) و هیدروکسید سدیم (NaOH) را تولید کند. این ترکیب کاربردهای مختلفی به عنوان نگهدارنده غذا و در صنعت کاغذ و تفاله دارد.
سولفیت سدیم سال هاست که به عنوان ماده نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شود. با این حال، در سال 1986 سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) استفاده از سولفیت سدیم را برای انواع خاصی از مواد غذایی ممنوع کرد.
اگر به سولفیت سدیم اجازه داده شود، از محلول آبی در دمای اتاق یا کمتر متبلور می شود، این کار را به عنوان هپتاهیدرات انجام می دهد. بلورهای هپتاهیدرات در هوای گرم و خشک تشکیل می شوند.
بلورهای هپتاهیدرات نیز در هوا اکسید می شوند و سولفات را تشکیل می دهند. فرم بی آب در برابر اکسیداسیون هوا بسیار پایدارتر می باشد.
تفاوت سولفات سدیم و سولفیت سدیم:
تفاوت کلیدی بین سولفات سدیم و سولفیت سدیم این است که سولفات سدیم دارای آنیون سولفات است که دارای یک اتم گوگرد و چهار اتم اکسیژن است، در حالی که سولفیت سدیم دارای آنیون سولفیت است که دارای یک اتم گوگرد و سه اتم اکسیژن است.
سدیم متابی سولفیت یا سدیم پیروسولفیت چیست:
در سیستم نامگذاری IUPAC، برم. ای. سدیم متابی سولفیت نامیده می شود. از این ترکیب اکثرا به عنوان دی سدیم (metabisulfite) نامیده می شود. از این ترکیب اکثرا به عنوان یک عامل ضدعفونی کننده، آنتی اکسیدان و نگهدارنده استفاده می شود.
سدیم متابی سولفیت پودر کریستال شده سولفور دی اکسید با چگالی بین 1 تا 1.2 کیلوگرم برلیترمی باشد و در دمای بالای 120 درجه سانتی گراد تجزیه می گردد. مقدار آب جذب شده توسط محصول در محفظه بسته به میزان نفوذ بستگی دارد، که آن نیز به درجه حرارت و رطوبت نسبی بستگی دارد.
در شرایط نگهداری غلط، ممکن است به تشکیل دانه های سخت در محصول منجر گردد. تمام انواع سدیم متابی سولفیت به راحتی در آب حل می شوند. در محلول های آبی به شکل سدیم بی سولفیت می باشد.