هیدروژن پراکسید در صنایع

هیدروژن پراکسید:
پراکسایدها ترکیباتی هستند که دارای پیوند ساده یا یگانه اکسیژن-اکسیژن هستند. به مشتقات پراکسید هیدروژن، پراکساید گفته می شود که در آن ها به جای هر اتم هیدروژن، فلز یک ظرفیتی و یا دو ظرفیتی وجود دارد، که در واقع فلزات قلیایی و قلیایی خاکی با فرمول های مولکولی هستند.

این ترکیبات بر مواد آلی حالت پاک کنندگی دارند. ساده ترین پراکسید پایدار، پراکسید هیدروژن است در حالی که اکثر پراکسیدها ناپایدار و خطرناک هستند.

نام علمی آب اکسیژنه، پراکسید هیدروژن یا هیدروژن پراکساید می باشد و اولین بار در سال 1818 میلادی توسط دانشمند فرانسوی به نام لویس ژاکوس تنارد کشف شد.

این اکتشاف توسط واکنش باریم پراکسید با نیتریک اسید صورت گرفته است. این اکسنده یا اکسید کننده ی قوی به عنوان سفیدکننده و ضد عفونی کننده نیز استفاده می شود. pH آب اکسیژنه اسیدی است و در هر غلظتی غیر قابل اشتعال است.

نام های دیگر آن هیدروژن پروکسید، هیدروژن پراکسید، دی هیدروژن دی اکساید و آب اکسیژنه می باشد، که مایع ناروانی است کمی آبی رنگ و دارای ویسکوزیته بیشتر از آب می باشد. آب اکسیژنه تلخ مزه است و کمی نیز اسیدی می باشد که در آب به راحتی حل می شود. در واقع آب اکسیژنه به عنوان اسید ضعیف در نظر گرفته می شود.

نکته: لازم است بدانید که آب اکسیژنه همان وایتکس نیست، اما عمل ضدعفونی با آب اکسیژنه هم اتفاق می افتد. برای ضد عفونی کردن باید از آب اکسیژنه 3% استفاده کرد. به منظور رقیق سازی آب اکسیژنه 35% باید به ازای هر یک لیتر این محصول 11 لیتر آب مقطر افزود تا ماده 3% ساخته شود. محلول رقیق شده آب اکسیژنه تا چه زمانی پایدار است؟

اگر به آن آب مقطر افزود و در شرایط دمایی و به دور از نور خورشید قرار داد، تا دو ماه تجزیه نمی شود اما اگر آب اکسیژنه را با آب معمولی رقیق کرد این ماده به اندازه مصرف همان روز کارایی دارد و پس از یک روز تجزیه می شود.

نکته مهم دیگری که باید به آن توجه داشت فرق بین آب اکسیژنه صنعتی و خوراکی است، اختلاف بین این دو در نوع فلزات سنگینی است که در آب اکسیژنه صنعتی وجود دارد اما در آب اکسیژنه خوراکی تصفیه شده و خالص سازی شده و در نتیجه این فلزات حذف می شوند.