تجزیه آب اکسیژنه:
این ترکیب ناپایدار در حضور پایه یا کاتالیزور به آرامی تجزیه می شود. آب اکسیژنه در اثر گرما و قبل از رسیدن به نقطه جوش خود، تجزیه می شود و همچنین با گذشت زمان، به آب و اکسیژن تبدیل می شود. عمل تجزیه در محیط بازی سریعتر از محیط خنثی و محیط اسیدی صورت می گیرد.
بنابراین باید آب اکسیژنه را در محیطی خنک و تاریک نگهداری کرد، زیرا هیدروژن پراکسید بسیار به نور حساس است و نور باعث سرعت تجزیه آن می شود، به همین علت آب اکسیژنه را در ظروف تیره نگهداری می شود. سرعت تجزیه با افزایش دما، غلظت و pH افزایش می یابد. فرمول تجزیه آب اکسیژنه به صورت زیر است:
به دلیل ناپایداری آب اکسیژنه، معمولا با یک تثبیت کننده در محلول ضعیف اسیدی ذخیره می شود. بر اثر حرارت و گرما ممکن است آب اکسیژنه منفجر شود.
سرعت تجزیه آب اکسیژنه در غیاب کاتالیزور بسیار آرام است اما در حضور فلزاتی همچون پلاتین، نقره و یا ترکیباتی چون منیزیم دی اکسید واکنش شدت می گیرد، بنابراین آب اکسیژنه را در ظروف غیر فلزی به همراه یک پایدار کننده مانند اوره نگهداری می کنند.
برای پایدار کردن، آن را با موادی از قبیل اسید فسفریک، اسید سیتریک و گلیسرول که خاصیت ضد کاتالیزوری دارند، ترکیب می کنند. خاصیت اکسید کنندگی آب اکسیژنه به علت سهولت آزاد شدن یک اتم اکسیژن فعال می باشد.
هیدروژن پراکسید یک عامل ضد باکتریایی است که تنها از آب و اکسیژن تشکیل شده و شایع ترین پراکسید معدنی است. هیدروژن پراکسید در جهان امن ترین سطح ضد عفونی کننده موثر طبیعی در نظر گرفته شده است.
در تماس با بیشتر فلزات رایج و ترکیبات آن ها ممکن است باعث تجزیه شدید، به ویژه در غلظت های بالاتر شود. تماس با مواد قابل احتراق ممکن است منجر به احتراق خود به خود شود. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آتش یا گرما ممکن است باعث تجزیه و پارگی ظرف شود.
تولید آب اکسیژنه:
پراکسید هیدروژن از تأثیر اسید سولفوریک رقیق بر پراکسید سدیم یا پراکسید باریم (BaO2.8H2O) در دمای پایین تهیه می شود. روش های مختلفی برای تولید آب اکسیژنه وجود دارد:
کاربرد آب اکسیژنه:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
