کاربرد گوگرد نفتی در صنایع

گوگرد نفتی:
گوگرد عنصری است که معمولاً در روغن خام و فرآورده های نفتی یافت می شود. گوگرد به عنوان یک آلاینده نامطلوب در نظر گرفته می شود، زیرا در صورت سوزش، اکسیدهای گوگرد تولید می کند.

در نتیجه، اکثر فرآورده های نفتی محدود شده در مقدار گوگرد موجود در آن ها محدودیت دارند و باعث می شود که گوگرد زدایی قسمت مهمی از روند کلی تصفیه خانه باشد.

گوگرد همچنین می تواند به برخی از کاتالیزورهای مورد استفاده در واحدهای فرآوری تصفیه آسیب برساند، بنابراین باید قبل از اینکه به یک واحد تبدیل تغذیه شوند، از برخی جریان های میانی خارج شود.

به عنوان یک قاعده کلی، درجه روغن خام با محتوای گوگرد بالا مقدار کمتری خواهد داشت. از این نوع نفت خام اغلب به عنوان یک نوع نفت خام ترش یاد می شود.

بیشتر گوگرد موجود در روغن خام در حین فرآوری از بین می رود. مقداری از آن در فرآیندهای تبدیل حذف می شود، زیرا مولکول های هیدروکربن حاوی گوگرد ترک خورده و H2S را تشکیل می دهند.

گوگرد همچنین با پردازش جریان هیدروکربن از طریق تصفیه هیدروکربنی مستقیماً خارج می شود، جایی که گوگرد موجود در هیدروکربن با اتم هیدروژن جایگزین می شود و گوگرد آزاد شده با دو هیدروژن آزاد ترکیب شده و گاز H2S را تشکیل می دهد.

گاز H2S به طور معمول از واحدهای مختلف تبدیل و تصفیه آب رطوبت جمع شده و در یک کارخانه گوگرد به گوگرد اصلی تبدیل می شود.

پس از جدا شدن، گوگرد می تواند به عنوان یک محصول گوگرد کم ارزش، یا به عنوان گوگرد جامد یا در حالت ذوب فروخته شود. بیش ترین کاربرد گوگرد در صنایع پتروشیمی برای تولید اسید سولفوریک است.

تاریخچه گوگرد:
گوگرد توسط کیمیاگران به عنوان اصل قابل اشتعال در نظر گرفته شد. آنتوان لاووازیه آن را به عنوان عنصری در سال 1777 به رسمیت شناخت.

از نظر تاریخی، سیسیل منبع اصلی گوگرد در انقلاب صنعتی بود. دریاچه هایی از گوگرد مذاب با قطر 200 متر در کف دریا، در ارتباط با آتشفشان های زیردریایی، در اعماق جایی که نقطه جوش آب بالاتر از نقطه ذوب است، گوگرد پیدا شده است.