نحوه ی عملکرد صابون به عنوان پاک کننده:
صابون ها نمک های اسیدهای چرب سدیم یا پتاسیم محلول در آب هستند. صابون ها از چربی ها و روغن ها یا اسیدهای چرب آن ها توسط فرآیندهای شیمیایی با قلیائیت قوی تهیه می شوند. بنابراین، صابون ها و شوینده ها نمک هستند.
صابون ها اجزای اصلی اکثر روغن های روان کننده و غلیظ کننده هستند. گریس ها معمولاً امولسیون صابون کلسیم یا صابون لیتیوم و روغن معدنی هستند. بسیاری دیگر از صابون های فلزی نیز از جمله آلومینیوم، سدیم و مخلوط آن ها مفید هستند.
از این صابون ها به عنوان غلیظ کننده برای افزایش ویسکوزیته روغن ها نیز استفاده می شود. در دوران باستان، روغن های روان کننده با افزودن آهک به روغن زیتون ساخته می شدند.به طور کلی، فرمول صابون مایع R-COOK و فرمول صابون جامد R-COONa می باشد.
هنگامی که برای تمیز کردن استفاده می شود، صابون ذرات و آلودگی را حل می کند، که می تواند از ماده تمیز شده جدا شود. در شستن دست، به عنوان یک سورفکتانت، هنگامی که صابون با کمی آب له می شو، با از بین بردن لایه دو لایه لیپیدی غشای آن ها و غیر طبیعی سازی پروتئین ها، میکروارگانیسم ها را از بین می برد. این روغن همچنین امولسیون می کند و باعث می شود با آب روان بتوان آن را حمل کرد.
تاریخچه صابون:
انسان ها از هزاران سال صابون استفاده می کردند. شواهدی در مورد تولید مواد صابون مانند در حدود 2800 سال قبل از میلاد در دوران باستان وجود دارد. در اسرائیل باستان، از خاکستر گیاهان باریلا، مانند گونه های سالسولا و آنابازیس، در تولید صابون معروف به پتاس استفاده می شد.
صابون تهیه شده از پتاس (کنسانتره خاکستر چوب سوخته یا سبزیجات مخلوط با روغن چربی یا روغن زیتون) قلیایی است. دستور العمل های تهیه صابون توسط محمد بن زکریای رازی در سال (854-925) توصیف شده است.
در اروپا از قرن شانزدهم میلادی با استفاده از روغن های گیاهی (مانند روغن زیتون) در مقابل چربی های حیوانی، صابون ها تولید شدند. بسیاری از این صابون ها هنوز هم به صورت صنعتی و هم توسط صنعتگران مقیاس کوچک تولید می شوند. صابون کاستیل نمونه ای محبوب از صابون های مخصوص سبزیجات است که از قدیمی ترین (صابون سفید) ایتالیا گرفته شده است.
انواع صابون: