ویژگی نرم کننده های کاتیونیک

ویژگی نرم کننده های کاتیونیک:
نرم کننده کاتیونی در هنگام نرم کردن و پایان دادن به پارچه استفاده می شود. این فرمول از ترکیبات شیمیایی درجه بهینه در طبیعت قابل پخش با آب سرد و گرم تشکیل شده است. این نرم کننده ها به پارچه، لطافت و خاصیت ابریشمی می بخشند.

نرم کننده در غلظت ها و رقت های مختلف موجود است. به استثنای سیلیکون ها، نرم کننده های کاتیونی بیشترین اثر نرم کنندگی را دارند، که با هیچ کدام از دیگر نرم کن ها قابل مقایسه نیست. نرم کننده های کاتیونی مولکول هایی هستند که در انتهای قسمت آب دوست، آمین ها و نمک های آمونیوم کواترنر را با بار مثبت دارند.

در مقابل با آنیونیک ها، انتهای قسمت مثبت نرم کننده کاتیونی به سطح فیبر، جذب می شود و مولکول را جهت می دهد تا قسمت آبگریز از سطح فیبر دور شود. و در نهایت، یک لایه خارجی هیدروکربن غنی شده ایجاد می کند. این جاذبه همچنین دلیل خروج کاتیونیک ها از وان روی فیبر است. که منجر به استفاده کارآمد از نرم کننده با حداکثر پوشش سطح و روغن کاری بهینه می شود.

از نرم کننده های کاتیونی آمونیوم کواترنر به عنوان نرم کننده لباسشویی خانگی نیز استفاده می شود. به دلیل افزودنی کم، در این ترکیبات، نرمی بدون احساس چربی حاصل می شود. یک نرم کننده کاتیونی علاوه بر نرم کردن، پارچه را آبگریز می کند.

اشکالاتی که در رابطه با نرم کننده های کاتیونی وجود دارد، این است که برخی از آن ها با گذشت زمان تغییر رنگ می دهند و برخی نیز تأثیر منفی بر پایداری برخی از رنگ ها دارند. آمینوسیلیکون ها، همچنین می توانند نرم کننده های کاتیونی در نظر گرفته شوند.

نرم کننده های کاتیونی خاک را به خود جذب می کنند، ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض دمای بالا باعث زردی شوند و بر سبک بودن رنگ مستقیم و واکنش پذیر تأثیر منفی بگذارند. معایب زیست محیطی ذاتی شامل بسیاری از ترکیبات آمونیوم کواترنر معمولی یا اصلاح نشده و تجزیه بیولوژیکی ضعیف آن است.

اما به راحتی با جذب و از طریق رسوب با ترکیبات آنیونی، از پساب حذف می شوند. کواترنرهای دارای گروه استر می باشند. به عنوان مثال: استرهای تری اتانول آمین، از طریق هیدرولیز گروه استر با دی متیل سولفات قابل تجزیه هستند.

در مقایسه با نوع نمک آمین که می توان از آن محافظت کرد، نرم کننده های کاتیونی اصلاح شده کواترنر در شرایط کاربرد قلیایی تا pH 11 پایداری بالایی را نشان می دهند.

در پایان پارچه، باعث بهبود احساس دست، مقاومت در برابر چین و چروک، مقاومت در برابر لکه یا خاک می شود. روان کننده هایی مانند سیلیکون ها یا ترکیبات پلی اتیلن ممکن است با افزایش تحرک فیبر و نخ در ساختار پارچه، مقاومت در برابر سایش فلکس را بهبود ببخشند. آن ها اثر کمتری بر مقاومت در برابر سایش پارچه دارند، زیرا این خاصیت بیشتر از اتصال فیبر و نخ به اتصال فیبر خوب بستگی دارد.

نتایج ضد و نقیضی برای تأثیر نرم کننده های کاتیونی، که اغلب در لباسشویی های منزل استفاده می شود، بر مقاومت در برابر سایش گزارش شده است. این نرم کننده ها باعث افزایش مقاومت پارگی و کشیدگی پارچه های ویسکوز شده با رزین می شوند، اما مقاومت در برابر سایش صاف را کاهش می دهند و مقاومت در برابر سایش فلکس را تحت تأثیر قرار می دهند.

انجمن شیمی دانان و رنگ شناسان نساجی (AATCC) گزارش داد که نرم کننده های کاتیونی مقاومت در برابر سایش پارچه های چاپی پنبه ای، مخمل، استات و پارچه های سه تایی نایلونی را کاهش می دهند، اما مقاومت در برابر سایش پارچه های پلی استر و پنبه، اکریلیک و پلی استر را بهبود می بخشند.

نرم کننده های کاتیونی معمولاً نمک های آمونیوم کواترنر، آمینو استرها و آمینو آمیدها هستند. آن ها برای انواع فیبرها توصیه می شوند، همچنین می توانند با فرآیند خستگی در محیط اسیدی و محدوده (pH 5-4) استفاده شوند.

به این ها عامل تکمیل مولکولی نیز گفته می شود. زیرا با گروه کاتیونی روی سطح فیبر پیوندهایی تشکیل می دهند، که به طور کلی دارای پتانسیل الکتریکی منفی هستند. آن ها می توانند در حضور آنیون های بزرگ مقداری مشکل ایجاد کنند و می توانند باعث تغییر در رنگ آمیزی رنگ یا کاهش سرعت در مقادیر نور در حضور رنگ های مستقیم و واکنش پذیر شوند.