اداره مهاجرت

اداره مهاجرت دارای بخش های مختلفی است و هر بخش دارای وظایف و قوانین مخصوص به خود است. موقعیت اداره مهاجرت بر اساس هدف مهاجرت هر شخص تغییر می کند. قوانین مربوط به اداره مهاجرت برای متقاضیانی که قصد پناهندگی دارند کمی سختگیرانه تر است. سازوکار اداره مهاجرت به صورتی است که رسالت اصلی آن عملی شود. امور مربوط به اداره مهاجرت تنها محدود به فضای اقامتی نشده و در زمینه حفاظت بین المللی نیز اقدامات ویژه ای انجام می دهد.

اداره مهاجرت وظیفه امنیت بین المللی و به جریان انداختن موقعیت صدور ویزا و سایر مسائل اقامتی را به عهده دارد. قوانین اداره مهاجرت هر کشوری با کشور دیگر فرق دارد. تدوین برنامه های مربوط به اداره مهاجرت نیاز به ارزیابی مشخصی دارد و هر ساله قوانین اداره مهاجرت به صورت دقیق شامل تغییراتی می شود. تصمیم نهایی برای اقامت و عدم اقامت شخص متقاضی توسط اداره مهاجرت مشخص می شود و در نهایت متقاضی باید طبق قوانین اداره مهاجرت آغاز به فعالیت نماید.

درباره اداره مهاجرت
اداره مهاجرت سازمانی است که توانسته با در نظر گرفتن موقعیت مختلف قوانین در راستای مهاجرت متقاضیان فراهم سازد. این طور که مشخص است قوانین مربوط به اداره مهاجرت هر ساله طبق زمان بندی مشخصی تغییراتی خواهد داشت. وظایف اداره مهاجرت برای هر نوع درخواست ویزا متفاوت است، قطعاً کسانی که قصد دارند از ویزای سرمایه گذاری برای ورود به کشوری استفاده کنند نیاز به سرمایه خوبی خواهند داشت به این ترتیب وظیفه اصلی اداره مهاجرت این است که موقعیت سرمایه متقاضی را بیشتر از سایر بخش ها بسنجد.

از سوی دیگر کسانی که قصد اخذ ویزای کار دارند باید تخصص خوبی داشته باشند و وظیفه اصلی اداره مهاجرت ارزیابی موقعیت کاری و رزومه تخصص وی است. در اداره مهاجرت امتیازاتی برای هر متقاضی بر اساس مدارک و پرونده سازمانی وجود دارد مشخص است که سطح مهاجرتی هر کشور با کشور دیگر متفاوت است. به عنوان مثال در اداره مهاجرت ایران موضوع مذهب فرد مورد اهمیت قرار می گیرد اما شاید در اداره مهاجرت اروپا این موضوع از اهمیت کمتری برخوردار باشد و این موارد در سایر مسائل نیز دیده می شود. تدوین برنامه های مهاجرتی در رأس کار اداره مهاجرت قرار می گیرد.

ساز و کار اداره مهاجرت
برنامه های مهاجرتی هر کشوری به صورت سالانه توسط اداره مهاجرت آن کشور تدوین و بازبینی می شود. هر یک از برنامه های مهاجرتی دارای ابعاد مختلفی هستند که نیاز به بررسی توسط کارشناسان مربوطه است تا پتانسیل های بالقوه افزایش یابد. در برنامه های مهاجرتی مشخص می شود که کدام مناطق با کمبود نیروی مهارت و مشاغل همراه است و در چنین شرایطی یکی از وظایف اداره مهاجرت تکمیل فضای خالی کاری توسط متقاضیان ویزای کار خواهد بود. این شرایط نیاز به سازمان دهی در برنامه ای طولانی مدت دارد. سازوکار اداره مهاجرت به این صورت است که در تاریخی مشخص یک لیست جدید استخدام نیروی ماهر توسط کارشناس مربوطه در اداره مهاجرت بررسی می شود.

امتیازات جدید برای جذب بررسی می شود و اهمیت تسلط به زبان کشور مقصد، تجربه کاری و همین طور مدارک تحصیلی لحاظ می شود. هر ایالتی دارای برنامه مهاجرتی قابل انعطاف مخصوص خود است و بر اساس کمبود شغل و مهارت مورد نیاز آن ایالت وارد لیست فهرست مشاغل تخصصی می شود. در نهایت در پایان هر سال از سوی اداره مهاجرت لیستی مشخص می شود تا درصد مهاجرانی که از طریق ویزای کاری، ویزای سرمایه گذاری، ویزای ازدواج، ویزای تحصیلی و … وارد کشور مقصد شده اند، به طور دقیق مشخص شود.

سازمان بین المللی مهاجرت
حتماً نام سازمان بین المللی مهاجرت بارها به گوش شما رسیده است اما نمی دانید رسالت اصلی این سازمان چیست و در چه مسیری فعالیت می کند. در این بخش به زبانی ساده در مورد اولویت اصلی سازمان بین المللی مهاجرت و فعالیت های این سازمان صحبت می کنیم.

سازمان بین المللی مهاجرت که به اختصار IOM شناخته می شود، تشکیلاتی بین دولتی است که رسالت اصلی آن ساماندهی امور مهاجرتی در کل جهان است. این سازمان دارای 125 کشور عضو بوده و همین طور 18 کشور ناظر و 76 سازمان دولتی و غیردولتی دارد به طوری که در مجموع شامل 94 ناظر می شود.

سازمان بین المللی مهاجرت بیش از 430 دفتر کشوری در دنیا دارد. فعالیت های سازمان بین المللی مهاجرت به دو بخش خدمات و سیاست گذاری تقسیم می شود و در مجموع 5 محور اصلی در سیاست کاری این سازمان دیده می شود که عبارت است از: تسهیل مهاجرت، قانونمندسازی مهاجرت، مهاجرت و توسعه، مهاجرت اجباری و حوزه میان بخشی مهاجرت که شامل مباحث سیاست گذاری و ابعاد جنسیتی مهاجرت می شود. سازمان بین المللی مهاجرت فعالیت خود را از 1369 در ایران آغاز کرد به طوری که هدف اولیه این سازمان تخلیه اتباع کشورهای ثالث در مسیر درگیری های کویت و عراق بود. جمهوری اسلامی ایران در سال 1374 عضو ناظر شورای حکام این سازمان شناخته شد. در سال 1308 ایران به عنوان عضو کامل شورای حکام شناخته شد.