چگونه بافر موجب ثابت ماندن pH می شود:
یک محلول بافر باید هر یون هیدروژن یا یون هیدروکسید را که به آن اضافه کنید، از بین ببرد. در غیر این صورت pH تغییر می کند. محلول های بافر اسیدی و قلیایی به روش های مختلف به این هدف می رسند.
افزودن اسید به این محلول بافر:
محلول بافر باید بیشتر یون های جدید هیدروژن را از بین ببرد. که در غیر این صورت pH به طور قابل توجهی کاهش می یابد. یون های هیدروژن با یون های اتانوات ترکیب می شوند و "اسید اتانوئیک" ایجاد می کنند.
اگرچه واکنش برگشت پذیر است، از آنجا که اسید اتانوئیک یک اسید ضعیف است، بیشتر یون های جدید هیدروژن از این طریق حذف می شوند. از آنجا که اکثر یون های هیدروژن جدید حذف می شوند، pH تغییر زیادی نخواهد کرد. اما به دلیل تعادل موجود، کمی افت می کند.
افزودن قلیایی به این محلول بافر: محلول های قلیایی حاوی یون های هیدروکسید هستند و محلول بافر بیشتر این ها را از بین می برد. این بار اوضاع کمی پیچیده تر است، زیرا دو فرآیند وجود دارد که می تواند یون های هیدروکسید را از بین ببرد.
کاربرد بافر قلیایی مایع:
در بسیاری از محصولات خانگی از بافر استفاده می کنند. به عنوان مثال، شامپوهای بزرگسالان و لوسیون کودک با pH کمی اسیدی.
در بسیاری از رنگ ها و روغن ها برای حفظ نیازهای استاندارد صنعتی بافر استفاده می شود.
در صنایع غذایی، تولید کنندگان آبجو، شراب و مشروبات الکلی معمولاً بافرها را برای جلوگیری از اسیدیته بیش از حد در طی فرآیند تخمیر اضافه می کنند.
در صنعت نساجی از بافرها برای نگه داشتن pH در محدوده به هنگام رنگ آمیزی و پردازش پارچه استفاده می کند.
در بسیاری از مواد شوینده لباس برای جلوگیری از تجزیه مواد طبیعی از بافر استفاده می کنند.
اهمیت محلول بافر چیست؟
از آنجا که کارایی بسیاری از آنزیم ها و واکنش های متابولیکی به pH حساس است، بافرها از نظر فیزیولوژیکی بسیار مهم هستند. سیستم بافر فیزیولوژیکی معمولاً از یک اسید ضعیف و پایه مزدوج آن تشکیل شده است.
شرایط نگهداری بافر قلیایی مایع:
در دمای 25 درجه تا 35 درجه سانتیگراد و به دور از نور مستقیم خورشید در بشکه های در بسته به مدت شش ماه قابل نگهداری و مصرف می باشد.