مکانیزم تثبیت کننده آب اکسیژنه

مکانیزم تثبیت کننده آب اکسیژنه:
مکانیز پایدار کننده آب اکسیژنه به طور کامل شناخته نشده است. با این حال سیلیکات ها تمایل طبیعی به یون های آهن دارند و یون های آهن به طور طبیعی در پنبه وجود دارند.

پراکسید هیدروژن اسید ضعیفی است و در آب یونیزه می شود و یونی هیدروژن و یون هیدروکسیل تشکیل می دهد که یک نوع سفید کننده فعال است.

-H2O2 + H2O → H++OOH

این واکنش توسط یون های فلزی مانند یون های آهن کاتالیز می شود. این واکنش مطلوب نیست زیرا استفاده بی اثر از پراکسید است و باعث آسیب به فیبر می شود.

H2O2 + H2O → H2O+O2

این امکان وجود دارد که سیلیکات ها بر روی یون های آهنی موجود در فیبر جذب شوند و گونه ای تولید کنند که ضمن کاهش تجزیه سفید کننده و آسیب الیاف، سفید شدن را افزایش می دهد. با وجود یون های تثبیت کننده منیزیم نیز افزایش می یابند.

منیزیم به عنوان یک بافر pH عمل می کند. با افزایش غلظت-OOH در هنگام سفید شدن، هیدروکسید منیزیم (Mg(OH)2) رسوب می کند و غلظت -OOH را کاهش می دهد. محلول های سفید کننده که فقط حاوی یون های منیزیم هستند، از پایداری خوبی برخوردارند، اما اثر سفید کنندگی به اندازه زمانی که سیلیکات ها در آن قرار دارند خوب نیست.

نمک های منیزیم می تواند در سفید سازی منسوجات به عنوان بافرهای pH استفاده شود. در سفید سازی پراکسید هیدروژن نیز به عنوان بافرهای pH استفاده می شود.

خاصیت پایدار کننده آب اکسیژنه:
پایدار کننده آب اکسیژنه، یک پایدارکننده عالی است که در پروسه سفیدگری، پنبه یا مخلوط پنبه و الیاف مصنوعی قابلیت پایدارسازی پر اکسید را دارد.

از فعالیت کاتالیستی یون های فلزی مثل آهن، منیزیم و مس جلوگیری به عمل می آورد و از طریق تشکیل کمپلکس با کلسیم و منیزیم، سختی آب را کاهش می دهد. به طوری که 1 گرم از ماده JP-H2O2 در pH برابر 11-10 قادر است 15 گرم یون منیزیم و 135 میلی گرم یون آهن را از بین ببرد.

کاربرد پایدار کننده آب اکسیژنه:
پایدار کننده برای سفید گری کلد پد پچ پر اکسید هیدروژن و سفید گری با روش غیر مداوم و نیمه مداوم و مداوم برای پارچه هایی از پنبه و ترکیبات آن تهیه شده است.

ویژگی های پایدار کننده آب اکسیژنه:

• ظرفیت پایداری کنندگی پراکسید آن خوب است.
• ظرفیت اتوپذیری بالا برای پارچه.
• مقاوم در برابر آب سخت با غلظت های معمول.
• کف کم.
• به راحتی شسته و کنده می شود.
• بدون سیلیکات است.

دوز مصرف پایدار کننده آب اکسیژنه در سیستم رمق کشی:
دوز مصرف پایدار کننده یا تثبیت کننده آب اکسیژنه در سیستم رمق کشی بین 0.5 تا 0.25 گرم بر لیتر می باشد.

دوز مصرف پایدار کننده آب اکسیژنه در سیستم مداوم:
دوز مصرف پایدار کننده در سآب اکسیژنه 2 الی 8 گرم بر لیتر است.

شرایط نگهداری پایدار کنننده آب اکسیژنه:
در ظروف پلمپ و در دمای اتاق به مدت 6 ماه قابل نگهداری است.