پایدار کننده آب اکسیژنه

پایدار کننده آب اکسیژنه:
این پایدار کننده آب اکسیژنه ترکیبی از نمک های اسید ارگانیک، به صورت محلول زرد رنگ می باشد. از طرفی با کنترل و اکسید شدن، اکسیژن نوزاد در حین فرآیند باعث ایجاد سفیدی خوبی می گردد.

پایدار کننده آلی برای پراکسید که در حین فرآیند سفیدگری پارچه های پنبه ای و مخلوط قابل به کارگیری است.

پایدارکننده آب اکسیژنه چیست؟
پایدار کننده آب اکسیژنه، همان تثبیت کننده سفید کننده پراکسید هیدروژن است. برای کنترل تجزیه پراکسید هیدروژن باید تثبیت کننده ها به محلول سفید کننده اضافه شوند.

تثبیت کننده ها با ارائه عملکرد بافر کننده برای کنترل pH در سطح مطلوب و پیچیدگی با فلزات کمیاب که تخریب الیاف را کاتالیز می کنند، عمل می کند. تثبیت کننده ها شامل سیلیکات سدیم، ترکیبات آلی و فسفات ها هستند.

افزودن الکل، گلیسیرین یا اسید بربیتوریک باعث پایداری پراکسید هیدروژن می شود. پراکسید هیدروژن همچنین در حضور فلزات سنگین ریز مانند مس، آهن، منگنز، نیکل، کروم و غیره یا اکسیدهای آن ها با آزادسازی اکسیژن تجزیه می شود.

2H2O2 → 2H2O + O2

امولسیون کننده ها:
نمک سدیم کربوکسی متیل سلولز (CMC) معمولاً به عنوان تثبیت کننده یا امولسیون کننده استفاده می شود. از امولسیفایر برای تثبیت امولسیون استفاده می شود. این ترکیب نوعی امولسیون کننده، امولسیفایر پلیمری، متناسب با انواع روش های آماده سازی امولسیون است.

امولسیفایرهای پلیمری، پلیمرهای نامحلول در آب هستند که به راحتی در رابط روغن و آب مستقل از نوع روغن لنگر می اندازند. امولسیون ها به عنوان مایعات، یک ساختار داخلی ساکن نشان نمی دهند. معمولاً فرض می شود که قطرات پراکنده شده در محیط پراکندگی از نظر آماری توزیع می شوند.

دو مایع می تواند انواع مختلف امولسیون را تشکیل دهد. به عنوان مثال: روغن و آب می توانند اولاً یک امولسیون روغن در آب تشکیل دهند، جایی که روغن فاز پراکنده است و آب محیط پراکندگی می باشد.

دوما، آن ها می توانند یک امولسیون آب در روغن تشکیل دهند، جایی که آب فاز پراکنده دارد و روغن فاز خارجی است. مانند امولسیون آب در روغن و امولسیون روغن در آب. در انواع امولسیون ها، امولسیفایر وظیفه تثبیت مولکول های پراکنده مایع را در یک محیط دیگر دارد.

پایدار کننده سفید کننده آب اکسیژنه:
سیلیکات های سدیم متداول ترین و موثرترین تثبیت کننده های پراکسید هیدروژن (آب اکسیژنه) هستند. ممکن است از آن ها به عنوان سیلیکات کلوئیدی آب شیشه، ارتو سیلیکات یا متا سیلیکات نیز استفاده شود.