کلرید آهن (II) که به آن آهن دی کلرید نیز می گویند، یک ماده جامد متبلور و سفید مایل به سبز است. در آب قابل حل است. غیر قابل احتراق است و برای فلزات و بافت خورنده است.این ماده جامد پارامغناطیس با نقطه ذوب زیاد است که نمونه متبلور آن به صورت دی هیدرات نیز وجود دارد که بسیار محلول در آب است و محلول هایی به رنگ سبز کم رنگ در اختیار شما قرار می دهد.
این ماده کاربردهای بسیاری در زمینه های مختلف از جمله در رنگرزی، پزشکی و تصفیه فاضلاب دارد. دی کلرید آهن، یک نهاد مولکولی کئوردیناسیونی از آهن است.کلرید آهن دی هیدرات FeCl2(H2O)2، از اسید کلریدریک غلیظ متبلور می شود. دی هیدرات یک پلیمر کئوردیناسیونی است. هر مرکز Fe با چهار لیگاند کلرید دو برابر هماهنگ شده است. هشت ضلعی توسط یک جفت لیگاند آکوو متقابل ترانس تکمیل می شود.
برخلاف سولفات آهن، کلرید آهن، کاربردهای تجاری کمی دارد. جدا از استفاده در سنتز آزمایشگاهی کمپلکس های آهن، آهن کلرید به عنوان عامل انعقاد و لخته سازی در تصفیه فاضلاب به خصوص برای پسماندهای حاوی کرومات یا سولفیدها عمل می کند. این ترکیب شیمیایی، برای کنترل بو در تصفیه فاضلاب استفاده می شود.
از این ماده به عنوان پیش ماده در ساخت درجه های مختلفی از هماتیت استفاده می شود که می تواند در انواع رنگدانه ها مورد استفاده قرار گیرد. کلرید آهن، پیش ماده اکسیدهای آهن هیدراته (III) است که رنگدانه های مغناطیسی هستند و همچنین به عنوان معرف در سنتز آلی استفاده می شود.
فروس کلراید یک ماده شیمیایی خورنده است و در اثر تماس می تواند باعث تحریک و سوزش چشم و پوست شود. نفس کشیدن کلرید آهن، می تواند باعث تحریک بینی و گلو شود. تماس طولانی مدت می تواند باعث تغییر رنگ قهوه ای چشم شود و همچنین به کبد آسیب برساند.