ایندیوم اکسید چه نوع ترکیبی است؟

اکسید ایندیوم پودری رنگ زرد است که ماده پایدار مانند سرامیک است که در آب نامحلول است. اکسید ایندیوم آمورف در آب نامحلول است اما در اسیدها محلول است، در حالی که اکسید ایندیم بلورین هم در آب و هم در اسیدها محلول نیست.از کاربردهای این ماده در صنعت شیشه (به عنوان یک افزودنی رنگی)، باتری های قلیایی (برای سرکوب تشکیل گاز) و کلیدها و تماس های الکتریکی با جریان زیاد (به عنوان یک افزودنی ضد قوس) می باشد.

بلع ایندیوم اکسید می تواند موجب تهوع، استفراغ و باعث تحریک دستگاه گوارش شود و استنشاق این ماده موجب تحریک دستگاه تنفسی و آسیب ریه شود.فیلم های نازک اکسید ایندیوم دوپ شده با کروم (In2 − xCrxO3)، نیمه هادی مغناطیسی هستند که خواص آهن ربایی در دمای بالا، ساختار بلوری تک فاز و رفتار نیمه هادی با غلظت بالای حامل های بار را از خود نشان می دهند، که در اسپینترونیک کاربردهای احتمالی به عنوان ماده ای برای انژکتورهای چرخشی دارد.

فیلم های نازک پلی کریستالی اکسید ایندیم که با روی دوپ شده اند بسیار رسانا هستند و حتی در دمای هلیوم ابررسانا هستند. دمای انتقال ابررسانا Tc به ساختار دوپینگ و فیلم بستگی دارد و زیر 3.3 درجه سانتیگراد است.نانوسیم های تک بلوری با استفاده از فرسایش لیزر از اکسید ایندیم سنتز می شوند و امکان کنترل دقیق قطر تا 10 نانومتر را فراهم کرده اند که ترانزیستورهای اثر میدانی از آن ساخته شده اند.

نانوسیم های اکسید ایندیوم می توانند به عنوان حسگرهای حساس و اختصاصی اکسیداسیون استفاده کنند. روش سل-ژل روش دیگری برای تهیه نانوسیم ها است.اکسید ایندیوم می تواند به عنوان یک ماده نیمه هادی عمل کند و پیوندهای ناهمگونی را با p-InP، n-GaAs، n-Si و سایر مواد تشکیل دهد. یک لایه اکسید ایندیوم روی یک بستر سیلیکون می تواند از محلول تری کلرید ایندیم، روشی که برای تولید سلول های خورشیدی مفید است، رسوب کند.

از اکسید ایندیوم در برخی از انواع باتری ها، بازتابنده های مادون قرمز فیلم نازک برای نور مرئی (آینه های داغ)، برخی از پوشش های نوری و برخی از پوشش های ضد استاتیک استفاده می شود.این ماده در ترکیب با دی اکسید قلع، اکسید قلع ایندیم (که به آن اکسید ایندیم قلع دار یا ITO نیز گفته می شود) تشکیل می شود، ماده ای که برای پوشش های رسانای شفاف استفاده می شود.

اکسید ایندیوم یک نیمه هادی نوع n است و بنابراین می تواند به عنوان یک عنصر مقاومت در مدارهای مجتمع استفاده شود. همچنین برای تشکیل اتصالات ناهمگن با موادی مانند p-InP، n-GaAs، n-Si و سایر نیمه هادی ها استفاده می شود. در بافت شناسی، از اکسید ایندیوم به عنوان بخشی از فرمولاسیون های لکه استفاده می شود.