اخذ اقامت

اقامت در حقیقت یکی از روش های مختلف مهاجرتی است. اقامت دائمی به وضعیتی اطلاق می شود که یک فرد قصد داشته باشد یکی از کشورهای خارجی را به عنوان محل سکونت دائم خود انتخاب کند و از حق شهروندی آن برخوردار شود. اخذ اقامت برای کشورهای مختلف روند قانونی متفاوتی دارد جالب است بدانید اخذ اقامت از فرآیندهای مهاجرت کمی متفاوت است، به این مفهوم که هر فردی به کشور خارجی مهاجرت می کند و به طور موقت در آن کشور ساکن می شود، حق اقامت دائم به او تعلق نمی گیرد؛ برای اقامت دائم باید از یک سری مراحل عبور کرد.

قوانین کلی که در بیشتر کشورها مشترک است این است که فرد متقاضی اقامت در یک کشور اگر به مدت زمان 5 سال در کشور اقامت داشته باشد و از کشور خارج نشود، پس از پنج سال می تواند اقامت دائم آن کشور را دریافت کند. این دستورالعمل در حال حاضر در کشورهای اروپایی، کشور استرالیا، نیوزلند و سایر کشورها اِعمال می شود. اگر فردی که در مدت زمان اقامت موقت به سر می برد هر گونه خطا یا تخلف از قوانین انجام دهد اقامت او لغو خواهد شد. شرایط اخذ اقامت در کشورهای مختلف با یکدیگر متفاوت است و قطعاً پرداختن به هر یک از آنها از حوصله این بحث خارج می باشد.

اقامت کوتاه مدت از طریق دریافت ویزای تحصیلی، ویزای کاری، ویزای سرمایه گذاری و همچنین ویزای فرصت مطالعاتی برای تمام کشورها وجود دارد؛ به این مفهوم که افراد با اهداف مختلف، ویزای کوتاه مدت و اقامت کوتاه مدت دریافت می کنند و در یک دوره معین از اقامت شرایط اقامت کوتاه مدت در کشور مورد نظر خود استفاده می کنند. اقامت کوتاه مدت از طریق یافتن یک فرصت کاری در یک کشور عبارت است از این که یک فرد بتواند در مدت سه ماهه یا شش ماهه یک شغل ایده آل برای خود پیدا کرده و سپس مشغول به کار شود. اگر فرد در طول مدت قرارداد کاری بتواند اعتبار لازم را کسب کند، درخواست او برای اقامت موقت پذیرفته خواهد شد. این فرد می تواند برای اعضای خانواده خود نیز درخواست ویزای همراه کند. پس از مدت زمان مشخص، اقامت این فرد به اقامت دائمی مبدل خواهد شد.