کلرو استیک اسید یک ترکیب آلی به شکل یک جامد کریستالی سفید رنگ است. در آب محلول است و قابل احتراق است به گونه ای که به مایع مذاب تبدیل می شود که می تواند باعث سوختگی حرارتی شود.
اسید کلرواستیک یک اسید کلروکربوکسیلیک است، در واقع اسید استیکی است که دارای یک جایگزین 2-کلرو است. این ماده به عنوان یک عامل آلکیله کننده و علف کش نقش دارد. یک اسید کونژوگه از کلرواستات است.اسید کلرو استیک، برای اولین بار (به شکل ناخالص) توسط شیمیدان فرانسوی Félix LeBlanc در سال 1843 میلادی با کلریدن اسید استیک در حضور نور خورشید تهیه شد.
در سال 1857 (به شکل خالص) توسط شیمیدان آلمانی Reinield Hoffmann ( 1931میلادی) با بازگرداندن اسید استیک یخ زده در حضور کلر و نور خورشید کشف شد.اسید کلرواستیک در ساخت اترهای سلولزی استفاده می شود که عمدتاً برای گل حفاری، مواد شوینده و مواد غذایی و دارویی استفاده می شود.
برای تولید علف کش و در ساخت گلیسین و اسید تیوگلیکولیک به کار می رود. اسید کلرواستیک همچنین در ساخت انواع رنگ ها، کافئین مصنوعی و مواد شیمیایی آلی مورد استفاده قرار می گیرد.
قرار گرفتن در معرض اسید کلرواستیک است به احتمال زیاد در محیط کار رخ می دهد. استنشاق حاد (کوتاه مدت) یا قرار گرفتن در معرض آن عوارض پوستی ایجاد می کند که باعث تحریک یا آسیب شدید پوست، چشم، دستگاه تنفسی و مخاط غشاها و باعث افسردگی سیستم عصبی مرکزی در انسان می شوند.
اثرات مزمن (طولانی مدت) کلرواستیک اسید در انسان آسیب به دستگاه تنفسی بوده است. EPA آن را به عنوان ماده ایی با پتانسیل سرطان زایی طبقه بندی نکرده است.