تری کلرید دیسپروزیم چیست؟

تری کلرید دیسپروزیم ترکیبی از عنصر دیسپروزیم و کلر است. این ماده جامد سفید تا زرد است. این ترکیب به سرعت آب را در معرض هوای مرطوب جذب می کند تا یک هگزا هیدرات، DyCl3·6H2O تشکیل دهد. گرم کردن سریع هیدرات باعث هیدرولیز جزئی به یک اکسی کلرید، DyOCl می شود.

تری کلرید دیسپروزیم، یک اسید لوئیس نسبتاً قوی است که طبق مفهوم HSAB در رتبه "سخت" قرار می گیرد. محلول های آبی کلرید دیسپروزیوم می تواند برای تهیه سایر ترکیبات دیسپروزیوم (III) استفاده شود، به عنوان مثال دیسپروزیوم (III) فلوراید:

DyCl3 + 3NaF → DyF3 + 3NaCl

کلرید دیسپروزیوم (III) می تواند به عنوان نقطه شروع برای تهیه سایر نمک های دیسپروزیوم مورد استفاده قرار گیرد.فلز دیسپروزیوم هنگامی تولید می شود که مخلوط مذاب تری کلراید دیسپروزیم در KCl با الکترولیز شود. این کاهش از طریق +Dy2، در یک کاتد تنگستن رخ می دهد.

در مقاله ای که در سال 2017 توسط محققان دانشگاه کاریو مصر به چاپ رسیده است، تأثیر تابش نوترونی بر خواص ساختاری و نوری مخلوط PVP / ژلاتین دوپ شده با دیسپروزیوم (III) کلرید مورد بررسی قرار گرفته است.

در این مطالع، کامپوزیت های پلیمری از یک سیستم پلی وینیل پیرولیدون (PVP) / ژلاتین / DyCl3·6H2O در سه گروه که دارای غلظت های مختلف محتوای PVP / ژلاتین بودند، تهیه تأثیر تابش نوترونی بر خواص ساختاری و نوری آنها تهیه شده است.

نتایج نشان داده است که تعامل نوترون ها به پدیده های مختلف پیچیده ای، به طور عمده شکستن پیوند، برش زنجیره اصلی و ارتباط متقابل بین مولکولی منجر شده است. این فرایندها نقص هایی را در داخل ماده ایجاد می کنند که مسئول تغییر در خواص نوری و ساختاری آنها بودند.

مشخص شد که تمام پارامترهای محاسبه شده وابسته به تابش به شکلی یکنواخت است که باعث می شود این مواد کاندیداهای عالی در کاربردهای دزیمتری و رادیولوژی باشند. علاوه بر این، حساسیت سه گروه کامپوزیت ها به دوزهای تابشی متفاوت بوده است.