اکسید اربیم (III) پودری صورتی رنگ و از دسته کاتالیست های اربیوم می باشد که دارای ساختار کریستالی مکعبی است که البته تحت شرایط خاص، می تواند شکلی شش ضلعی داشته باشد.اکسید اربیوم III از فلز لانتانید اربیوم سنتز می شود. این ترکیب در سال 1843 توسط کارل گوستاف موسندر تا حدودی جدا شد و اولین بار در سال 1905 توسط ژرژ اورباین و چارلز جیمز به شکل خالص به دست آمد.
یکی از ویژگی های جالب اکسیدهای اربیوم توانایی آنها در بالا بردن فوتون است. تبدیل مجدد فوتون زمانی صورت می گیرد که تابش مادون قرمز یا مرئی، نور کم انرژی به اشعه ماورا بنفش یا بنفش از طریق انتقال یا جذب چندگانه انرژی، به نور با انرژی بالاتر تبدیل شود.
کاربردهای این ماده به دلیل خصوصیات الکتریکی، نوری و نورشفتگی متنوع است. مواد در مقیاس نانو که با +Er3 دوپینگ شده اند، بسیار مورد توجه قرار می گیرند زیرا دارای خواص نوری و الکتریکی ویژه ای وابسته به اندازه ذرات هستند.
مواد نانوذرات دوپ شده با اکسید اربیم می توانند در شیشه یا پلاستیک برای نمایش، مانند نمایشگرها استفاده شوند. طیف سنجی انتقال الکترونی +Er3 در شبکه های کریستال میزبان نانوذرات همراه با هندسه های تشکیل شده با فراصوت در محلول آبی نانولوله های کربنی، برای سنتز نانوذرات فوتولومینسانس در شیمی "سبز" بسیار مورد توجه است.
اکسید اربیوم از مهم ترین فلزات خاکی کمیاب است که در پزشکی استفاده می شود. خاصیت فوتولومینسانس نانوذرات اکسید اربیوم بر روی نانولوله های کربنی باعث مفید بودن آنها در کاربردهای پزشکی می شود. به عنوان مثال، نانوذرات اکسید اربیوم می تواند برای توزیع در محیط های آبی و غیر آبی برای تصویربرداری زیستی از سطح استفاده شود.
از اکسیدهای اربیوم به عنوان دی الکتریک در دستگاه های نیمه رسانا نیز استفاده می شود زیرا دارای یک ثابت دی الکتریک زیاد (10-14) و یک بند گپ بزرگ است. از اربیوم گاهی برای رنگ آمیزی عینک استفاده می شود و همچنین از این ماده می توان برای سوخت هسته ای استفاده شود.