تولید و مکانیزم عملکرد ایزوتیازولین

تولید و مکانیزم عملکرد ایزوتیازولین:
اولین بار این ماده در دهه 1960 کشف شده است. این هتروسیکل ساده به تنهایی کارایی نداشته اما مشتقات آن مانند: متیل کلروایزوتیازولینون دارای کاربردهای گسترده ای هستند.

ایزوتیازولین(Isothiazolinone) نوعی بایوساید (biocide) یا گندزداست که معمولا از آن برای از بین بردن و کنترل باکتری ها، قارچ ها، کپک ها و میکروب های مضر استفاده می شود. کمپلکس ایزوتیازولین (Isothiazolinone) از برهم کنش شیمیایی ترکیباتی مانند متیل ایزوتیازولینون و متیل کلروایزوتیازولینون تولید می شود.

ایزوتیازولینون ها به طور معمول در مقیاس صنعتی با بسته شدن حلقه مشتقات 3-سولفانیل پروپان آمید تهیه می شوند. یکی دیگر از روش های تولید ایزوتیازولین از طریق اسید آکریلییک می باشد.

بسته شدن حلقه شامل تبدیل گروه تیول به یک گونه واکنش پذیر است که توسط مرکز نیتروژن مورد حمله هسته ای قرار می گیرد. این به طور معمول شامل کلرزنی یا اکسیداسیون 3-سولفانیل پروپان آمید به دی سولفید مربوطه است. این شرایط واکنش همچنین حلقه ایزوتیازولیدین میانی را اکسید می کند تا محصول موردنظر به دست آید.

مکانیزم عملکرد ایزوتیازولین:
ایزوتیازولون و مشتقات آن از یک مکانیسم دو مرحله ای استفاده می کنند که شامل مهار سریع (دقیقه ای) رشد و متابولیسم، و به دنبال آن آسیب غیرقابل برگشت سلول و در نتیجه از دست دادن سلول (ساعتی) است. سلول ها با اختلال در مسیرهای متابولیکی مربوط به آنزیم های دهیدروژناز مهار می شوند.

عملکردهای مهم فیزیولوژیکی از جمله رشد، تنفس (مصرف اکسیژن) و تولید انرژی (سنتز) به سرعت در میکروب ها مهار می شوند.

که باعث مرگ سلولی در نتیجه تخریب تیول های پروتئین و تولید رادیکال های آزاد است. میزان کشتار ممکن است توسط مواد کمکی مختلف از جمله سورفاکتانت ها افزایش پیدا کند. این مکانیسم منحصر به فرد منجر به طیف وسیعی از فعالیت، سطح کم استفاده و دشواری در دستیابی به مقاومت شود.