رایج ترین سفید کننده های پایه کلر عبارتند از:
هیپوکلریت سدیم (NaClO):
معمولاً به عنوان محلول 3-6٪ در آب، معمولاً "سفید کننده مایع" یا فقط "سفید کننده" نامیده می شود.
در طول تاریخ از آن با نام آب ژاول شناخته شده است. در بسیاری از خانوارها برای سفید کردن لباسشویی، ضد عفونی کردن سطوح سخت آشپزخانه و حمام، تصفیه آب برای آشامیدن و نگهداری استخرها از عوامل عفونی استفاده می شود.
پودر سفید کننده که قبلاً به آن آهک کلر دار می گفتند، معمولاً مخلوطی از هیپوکلریت کلسیم (Ca(ClO است. هیدروکسید کلسیم (آهک ذوب شده، کلسیم و کلرید کلسیم) در مقادیر متغیر به صورت پودر سفید یا قرص فروخته می شود، در بسیاری از موارد مشابه هیپوکلریت سدیم استفاده می شود، اما پایدارتر است و حاوی کلر بیشتری است.
فرآیند تولید آب ژاول:
آب ژاول را از دمیدن گاز کلر در محلول سدیم هیدروکسید تهیه می کنند. از جمله آزمایش هایی که روی آب ژاول انجام می شود، تعیین مقدار کلر آزاد و تعیین مقدار NaOH است.
تاریخچه:
آب ژاول محلولی با 10 تا 16 درصد هیپوکلریت سدیم (NaOCI) در آب است. این محلول را برتوله کشف کرد، و چون نخست در محله پاریس تولید می شد، به آب ژاول معروف شد.
در حدود سال 1820 میلادی، شیمیدان فرانسوی آنتوان ژرمن لباراک توانایی ضد عفونی کننده هیپوکلریت ها را پیدا کرد و در رواج استفاده از آن ها برای چنین هدفی نقش مهمی داشت. کار وی اقدامات پزشکی، بهداشت عمومی و شرایط بهداشتی در بیمارستان ها، کشتارگاه ها و کلیه صنایعی را که با محصولات حیوانی سرو کار دارند، بسیار بهبود بخشید.
کاربرد آبژاول: