انواع آهار مصنوعی و طبیعی

انواع آهار مصنوعی و طبیعی:

آهارهای مصنوعی نسبتا در آب به سادگی حل می شوند و عبارتند از:

• انواع پلی وینیل الکل که برای انواع نخ به کار می رود و دارای قدرت چسبندگی خوبی می باشد.
• انواع پلی اکریلات برای انواع نخ به ویژه نخ های فیلامنتی نیز به کار می رود و به آسانی زدوده می شود.
• انواع کوپلیمر استایرن و مالئیک اسید، به آسانی قابل شستشو است و به مقدار محدود برای آهارزنی فیلامنت های استات و ویسکوز ریون کاربرد دارد.

میزان مصرف آنزیم آهاربر AM-K200:
دوز مصرف آنزیم آهاربر مورد استفاده در وینچ و جت، 3 الی 0.6 گرم بر لیتر می باشد. دمای سیستم 80 الی 100 درجه سانتیگراد می باشد و زمان مورد استفاده حدودا یک ساعت است.

دوز مصرف آنزیم آهاربر مورد استفاده در روش پد بچ سردف 1.5 الی 4 گرم بر لیتر می باشد. دمای مورد استفاده سیستم بین 80 تا 100 درجه سانتیگراد است و زمان مورد استفاده حدود یک ساعت است.

دوز مصرف آنزیم آهاربر مورد استفاده در روش پد بچ، 1 الی 3 گرم بر لیتر می باشد و دمای مورد استفاده سیستم بین 80 تا 100 درجه سانتیگراد است و زمان مورد استفاده 18 تا 24 ساعت می باشد.
(نکته: در تمام موارد pH بین 5 تا 7 می باشد.)

انواع آهارهای طبیعی:

• نشاسته ها و مشتقات آن ها.
• مشتقات سلولزی.
• پروتئین ها.

آهار نشاسته و مشتقات آن:
خواص نشاسته ها از لحاظ اثر به عنوان آهار و آسانی زدودن آن ها متفاوت است. از بین نشاسته های طبیعی، نشاسته سیب زمینی که به طور کلی بهترین نوع شناخته شده می باشد، به عنوان آهار بیشتری به کار گرفته می شود.

کاربرد آن بیشتر برای نخ های پنبه و گاهی مخلوط پنبه و الیاف مصنوعی است که مقدار لازم آن بین 8 تا 2 درصد نسبت به وزن نخ متغییر می باشد. نشاسته ها حلالیت کمی در آب داشته و زدودن آن ها از الیاف فقط توسط آنزیم ها، متد های شیمیایی ویژه و یا هیدرولیز امکان پذیر است.

وجود نشاسته روی پارچه به کمک تست ید (Lodine Test) ثابت می گردد. آهار های نشاسته باید قبل از شروع دیگر عملیات مقدمات، از الیاف جدا گردند، چون وجود آهارهای نشاسته ای نفوذ مواد را به داخل نخ و الیاف مشکل ساخته و اثر عملیات را یکنواخت می کند.

آهار مشتقات سلولزی:
مهم ترین آهار از نوع مشتقات سلولزی، کربوکسی متیل سلولز (CMC) است. از این نوع آهار به تنهایی و یا از مخلوط آن با آهارهای مصنوعی برای آهار زدن نخ (مخصوصا ویسکوز ریون) استفاده می گردد. حلالیت آن در آب نسبتا خوب بوده و درآب داغ سریع تر حل می شود.

آهار پروتئین ها:
آهارهای پروتئینی (ژلاتین) علیرغم ارزان بودن، به علت داشتن کیفیت متغییر، خواص ضعیف آهاری و مشکل زدودن، کمتر به کار گرفته می شوند. این مواد بیشتر به عنوان چسب مورد استفاده قرار می گیرند.