منعقد کننده یا کواگولانت چیست؟
منعقد کننده ها یکی از مهم ترین مواد برای فرآیند تصفیه آب و فاضلاب هستند که به ذرات جامد معلق می چسبند و آن ها را ته نشین می کنند تا به راحتی حذف شوند و فرآیند تصفیه انجام شود. از منعقد کننده ها برای بی نظمی تعلیق کلوئیدی و خنثی کردن مواد جامد معلق استفاده می شود.
به طور کلی انعقاد یا کواگولاسیون یک فرآیند شیمیایی است، که منعقد کننده در آن به عنوان ماده شیمیایی برای حذف ذرات معلق جامد، شفاف سازی آب، آهک زنی، ضخیم شدن لجن، حذف رنگ (مواد آلی طبیعی)، آلک (فیتوپلانکتون) باکتری ها و ویروس ها و آبگیری لجن، مورد استفاده قرار می گیرد.
فرآیند انعقاد و لخته سازی:
فرآیند انعقاد شیمیایی در تصفیه آب می تواند با ته نشینی و یا بدون ته نشینی کلوئیدها صورت پذیرد. در فرآیند انعقاد سازی و لخته سازی، ذرات بسیار ریز کدریت (کمتر از میکرون)، به لخته های بزرگی تبدیل می شوند، که حذف آن ها به روش های مختلف فیزیکی مانند ته نشینی، فیلتراسیون و غیره… انجام می شود.
ذرات بسیار ریز کلوئیدها معمولا دارای بار الکتریکی منفی هستند. ذرات بار منفی در کنار یکدیگر، نیروی دافعه ایجاد می کنند. بنابراین به منظور درشت کردن ذرات، حذف دافعه الکتریکی و یا خنثی کردن آن بسیار حائز اهمیت است که در نهایت منجر به برخورد ذرات با یکدیگر و تشکیل نیروی جاذبه می گردد.
بنابراین در این حالت که ذرات ناپایدار هستند، فرآیند انعقاد رخ می دهد. ذرات کوچک حذف نمی شوند، زیرا آن ها به آرامی حل می شوند و ممکن است از فیلتر عبور کنند. اما به دلیل منفی بودن بار آن ها یکدیگر را دفع می کنند (مانند دو قطب همنام یک آهنربا).
کاربرد منعقد کننده ها: