سنتز پلی آلومینیوم کلراید:
سومین عنصر فراوان در پوسته زمین بعد از اکسیژن و سیلیکون، آلومینیوم است. این ماده مانند بسیاری از منابع زمین، عرضه محدودی دارد.
پلی آلومینیوم کلراید (PAC) زیر شاخه نمک های حاصل از آلومینیوم است و در واقع یک منعقد کننده، لخته ساز یا کواگولانت می باشد که دارای ساختار پلیمری است.
نام دیگر آن، آلومینیوم کلراید هیدراته (ACH) است و با کد اختصاری PAC شناخته می شود. پک دارای فرمول شیمیایی AL2(OH)nCI6 است و از نظر ظاهری پلی آلومینیوم کلراید (PAC) به دو فرم جامد و مایع تولید می شود.
پک جامد به صورت پودر یا کریستال است و با توجه به گریدهای تولیدی آن در دو رنگ سفید شیری تا زرد پررنگ به بازار عرضه می شود. پک مایع به رنگ زرد روشن تا زرد مایل به قرمز (بسته به نوع خوراکی و صنعتی بودن) تولید می شود.
سنتز PAC تحت فشار بالا و دمای بالا اتفاق می افتد. این محصول حاصل از واکنش دسته ای بین هیدروکسید آلومینیوم جامد و هیدروکلریک اسید است.
پک نسبت به سایر منعقد کننده ها، درصد خلوص بالاتر، وزن مولکولی بالاتر و خاصیت منعقدکنندگی بیشتری دارد. این محصول با درصد خلوص های 18%، 9% و 30% به بازار عرضه می گردد. بخش آلومینیومی موجود در مولکول پک دارای ساختمان الیگومری Oligomer است، که علت کاهش pH می باشد.
این خاصیت باعث کاهش هزینه های خنثی سازی بعد از فرآیند انعقاد می شود. از پلی آلومینویم کلراید (PAC) به منظور حذف کدورت آب و پساب و بهبود کیفیت آب استفاده می شود. این ماده محدودیت دمایی ندارد یعنی در هر دمایی قابل مصرف است.
با در نظر گرفتن ساختار پلی آلومینیوم کلراید فلاک یا لخته های حاصل از این محصول، در می یابیم که این فلاک ها دارای پایداری بیشتری با ناخالصی های معلق در آب هستند. اصولا فلاک های بزرگ تر باعث حجم کمتر رسوب می شوند. همچنین، به علت بهبود در فرآیند فلوکولاسیون یا لخته سازی، مقدار آلومینیوم باقیمانده در آب تصفیه شده، خیلی ناچیز است. لازم است بدانید که استفاده از پک، تولید آلودگی کمتری دارد.