مکانیزم عملکرد منعقد کننده در صنایع

مکانیزم عملکرد منعقد کننده:

مکانیسم فرآیند انعقاد سازی دو مرحله ای است:

مرحله اول (برخورد ذرات): برخورد بین ذرات وابسته به نوع حرکت آن هاست که در اثر جنبش گرمایی، هم زدن مکانیکی و ته نشینی دیفرانسیلی امکانپذیر می باشد.

مرحله دوم (نیروی جاذبه بین ذرات): مولکول های با بار مخالف بر اثر حرکت ذرات جذب یکدیگر می شوند و ساختار ناپایداری به وجود می آورند. این نیروی جاذبه تحت تأثیر فاصله بین دو ذره ناشی از نیروی واندروالسی بوده.

منعقد کننده ها با خنثی سازی بار الکتریکی منفی روی ذرات، نیروهای باقیمانده از کلوئید ها را از بین می برند. منعقد کننده های تصفیه آب متشکل از مولکول های بار مثبت هستند و هنگامی که به آب افزوده می شوند و با آب مخلوط می شوند، عمل خنثی سازی صورت می گیرد.

دوز مصرف منعقد کننده ها:
فرآیند انعقاد به دوز مصرف منعقد کننده، pH وغلظت کلوئیدها بستگی دارد. طی فرآیند لخته سازی، بی نظمی کلوئیدها با اضافه کردن مواد شیمیایی، خنثی می شود. این ترکیبات شیمیایی به عنوان منعقد کننده شناخته می شوند که معمولا ولتاژ بالایی دارند، مانند نمک های کاتیونی +Al3+، Fe3+، Mg2+، Na و غیره….

انتخاب صحیح منعقد کننده:
چگونه تشخیص دهیم که کدام نوع منعقد کننده برای کار ما مناسب است. اگر به این نکته توجه نکنید، ممکن است که هزینه های مصرفی چندین برابر افزایش یابد. بنابراین، انتخاب نوع و مقدار منعقد کننده بسیار حائز اهمیت است. زیرا علاوه بر کاهش هزینه های مصرفی، سرعت انجام فرآیند را نیز افزایش می دهد و کیفیت آب را نیز بهبود می بخشد.

فرق بین منعقد کننده و کمک منعقد کننده در چیست؟
منعقد کننده ها، با استفاده از فرآیند کواگولاسیون ذرات معلق در یک محلول را به هم می چسبانند و فلاک ها یا لخته های کوچک را ایجاد می کنند.

کمک منعقد کننده ها برای بهبود در فرآیند لخته سازی به سیستم اضافه می شوند تا با چسباندن این لخته های کوچک به هم، فلاک یا لخته های بزرگ را ایجاد کنند تا فرآیند فولکولاسیون به درستی انجام شود و این فلاک ها، ته نشین شوند و فرآیند جداسازی با استفاده از روش انعقاد یا لخته سازی به درستی صورت پذیرد.