اسیدهای اکسید کننده به طور کلی با آزاد سازی یون های هیدروژن در آب حل می شوند. pH محلول های حاصل کمتر از 7.0 است. مواد موجود در این گروه با بازهای شیمیایی واکنش داده و نمک تشکیل می دهند.این واکنش های خنثی سازی هنگامی اتفاق می افتد که پایه یون های هیدروژن را که اسید اهدا می کند، می پذیرد. خنثی سازی می تواند مقادیر بسیار خطرناک گرما در فضاهای کوچک ایجاد کند.
انحلال اسیدها در آب یا رقت محلول های غلیظ آنها با آب نیز می تواند گرمای قابل توجهی ایجاد کند. افزودن اسیدهای آبی اغلب گرمای کافی را در ناحیه کوچک اختلاط ایجاد می کند تا مقداری از آب را به صورت انفجاری بجوشاند.
کلروپلاتینیک اسید می تواند با فلزات فعال، از جمله آهن و آلومینیوم و همچنین بسیاری از فلزات کمتر فعال، واکنش نشان دهد، فلز را حل کرده و گازهای هیدروژن و یا سمی آزاد کنند. مانند سایر اسیدها، مواد موجود در این گروه می توانند پلیمر شدن را در کلاس های خاصی از ترکیبات آلی آغاز کنند.
واکنش آنها با نمک ها و ترکیبات سیانید باعث آزاد شدن سیانید هیدروژن گازی می شود. گازهای قابل اشتعال و یا سمی نیز غالباً در اثر واکنش آنها با دیتیوکاربامات ها، ایزوسیانات ها، مرکاپتان ها، نیتریدها، نیتریل ها، سولفیدها و عوامل کاهنده ضعیف یا قوی ایجاد می شوند.
اسید کلروپلاتینیک برای تجزیه و تحلیل کمی پتاسیم محبوب شده است. پتاسیم به صورت هگزاکلروپلاتینات پتاسیم به صورت انتخابی از محلول رسوب می کند. پتاسیم را می توان برای محلول های رقیق شده 0.02 تا 0.2٪ (m / v) تشخیص داد.
این روش برای تعیین پتاسیم در مقایسه با روش سدیم کبالت اینیتریت که قبلاً استفاده شده بود، سودمند بوده است، زیرا به یک واکنش بارشی منفرد نیاز داشته است. تجزیه و تحلیل وزن سنجی محصولات رسوبی، با روش های تجزیه و تحلیل ابزاری مدرن مانند الکترودهای انتخابی یونی، نورسنجی شعله، ICP-AES یا ICP-MS جایگزین شده است.
تصفیه پلاتین توسط هگزاکلروپلاتینیک اسید
کلروپلاتینیک اسید پس از تصفیه با نمک آمونیوم، مانند کلرید آمونیوم، به هگزاکلروپلاتینات آمونیوم تبدیل می شود که به صورت جامد رسوب می کند. با گرم شدن در اتمسفر هیدروژن، نمک آمونیوم به پلاتین اولیه تبدیل می شود. پلاتین غالباً از سنگ معدن جدا شده یا از بقایای آن بازیافت می شود.
تجزیه و تحلیل
مانند بسیاری از ترکیبات پلاتین، اسید کلروپلاتینیک یک کاتالیزور (یا پیش تجزیه کننده) برای هیدروژناسیون و واکنش های مربوطه است. همانطور که برای اولین بار توسط جان اسپیر و همکارانش از داو کورنینگ گزارش شده است، افزودن هیدروسیلان به الفین ها، هیدروسیلیلاسیون را کاتالیز می کند.
واکنش های اولیه نشان داده است که محلول های ایزوپروپانول تری کلروسیلان (SiHCl3) با پنتن ها استفاده می شود. کار قبلی در مورد افزودن سیلان به آلکن ها نیاز به واکنش های اساسی داشته که ناکارآمد بوده اند.
همانطور که با کاتالیزور کارستد، کاتالیزور Speier از کاربرد گسترده ای برای هیدروسیل ایلاسیون برخوردار است، اشکال اصلی ویژگی های نرم کننده کاتالیزور است. به طور کلی توافق شده است که اسید کلروپلاتینی پیش ماده کاتالیزور واقعی است و نقش احتمالی کمپلکس های پلاتین کلوئیدی یا صفر ظرفیتی نیز در نظر گرفته شده است.
سنتز ترکیبات مرتبط
اسید کلروپلاتینیک تهیه شده از آبزیان ممکن است حاوی نیتروزونیوم هگزاکلروپلاتین می باشد. هگزاکلروپلاتینات نیتروزونیوم با واکنش نیتروسیل کلراید (NOCl) و فلز پلاتین به دست می آید.مشخص شده است که هگزاکلروپلاتینات نیتروزونیوم به شدت با آب و اسید کلریدریک واکنش می دهد و باعث می شود آلودگی اسید کلروپلاتینی تهیه شده با آبزیان با هگزاکلروپلاتین نیتروزونیوم ایجاد نشود.