پررنیک اسید یک ترکیب شیمیایی است که در حالت جامد خود به شکل پودر زرد کم رنگ وجود دارد. این ماده در حضور یا عدم حضور آب می تواند فرم های مولکولی مختلفی به خود بگیرد. اگر این ترکیب برای مدت چند ماه نگهداری شود، کریستال های HReO تجزیه و شکسته می شوند.
برای بیشتر اهداف، اسید پررنیک و اکسید رنیوم (VII) به جای یکدیگر استفاده می شوند. به زبان ساده، رنیوم را می توان در اسید سولفوریک یا نیتریک غلیظ حل کرد و اسید پررنیک تولید کرد. در حضور گرما حالت جامد اسید پررنیک به طور مستقیم و بدون ایجاد حالت مایع، تصعید شده و به نمونه گازی آن تبدیل می شود.
گونه های نادری از یک اکسید فلزی می تواند وجود داشته باشد که با آب هماهنگ شده و لینک های کئوردیناسیونی تشکیل می شود. اغلب گونه های فلزی-اکسو-آکو نسبت به هیدروکسیدهای مربوطه ناپایدار هستند:
M(O)(H2O) → M(OH)2
دو اتم رنیوم، هندسه اتصال متفاوتی دارند که یکی چهار ضلعی و دیگری هشت ضلعی است و لیگاندهای آب با ساختار هشت ضلعی کئوردیناسیونی ایجاد می کند، و فرمول HReO برای نمونه گازی پیشنهاد شده است، که دارای ساختار چهار ضلعی یا اکتاهدرال می باشد.
در سال 2009 میلادی مقاله ای با عنوان سنتز اسید پرنیک با استفاده از استخراج با حلال منتشر شده است.در این مقاله نتایج تحقیق در مورد تولید اسید پرنیک از محلول های آبی پرنات آمونیوم با غلظت 25 گرم در لیتر با استفاده از روش استخراج حلال ارائه گزارش شده است.
نشان داده شده است که اسید پررنیک را می توان از طریق استخراج -ReO4 با محلول 50٪ تری بوتیل فسفات (TBP) در تولوئن از محلول آبی پرنات آمونیوم اسیدی با سولفوریک (VI) اسید، pH=1.0 و داشتن میزان بیشتر -ReO4 از فاز آلی توسط آب با دمای 80 درجه سانتی گراد به دست آورد.
جداسازی کامل رنیوم از یون های آمونیوم پس از استخراج مکرر امکان پذیر می باشد. در نتیجه اسید پررنیک با غلظت حدود 70 گرم در لیتر Re به دست آمده، که پس از آن غلیظ شده تا به سطح 300 گرم در لیتر Re برسد.
بنابراین اسید پرنیک تولید شده با غلظت 300 گرم در لیتر Re حاوی بیش از 0.01 گرم در لیتر ناخالصی متشکل از یون های فلز (سدیم، پتاسیم، منیزیم) و آمونیوم نبوده است.هپتاسولفید که ساختاری پیچیده دارد، هیدروژناسیون پیوندهای دوتایی را کاتالیز می کند و مفید است زیرا ترکیبات گوگرد را تحمل می کند، زیرا آنها کاتالیزورهای فلز نجیب را مسموم می کنند.
اسید پرنیک در حضور اسید کلریدریک در حضور تی اترها و فسفین های سوم کاهش می یابد تا کمپلکس های رنیوم (V) با فرمول ReOCl3L2 حاصل شود. اسید پررنیک همراه با پلاتین بر روی یک سیستم منجر به ایجاد کاتالیزور هیدروژناسیون و هیدروکراک برای صنعت نفت می شود.
به عنوان مثال، سیلیس آغشته به محلول اسید پرنیک به همراه هیدروژن در دمای 500 درجه سانتیگراد کاهش می یابد. این کاتالیزور در دهیدروژناسیون الکل ها استفاده می شود و همچنین باعث تجزیه آمونیاک می گردد.