خصوصیات حلال ویژه یا وایت اسپریت

خصوصیات حلال ویژه یا وایت اسپریت:
وایت اسپریت ها یا همان حلال 402 درواقع ترکیباتی هیدروکربنی هستند و از برش دادن کروزن (نفت سفید) تولید می شوند.

از جمله این ترکیبات می توان به حلال های 410, 403, 406, 402 و 400 اشاره کرد. این حلال ها هیروکربن های پارافینی هستند، تعداد کربن در آن ها بین 5 تا 8 می باشد و از ترکیبات تقطیری تشکیل یافته اند.

حلال های ویژه از ترکیبات خطی هیدروکربنی و ترکیبات آروماتیک تشکیل شده اند، که بر اساس میزان درصد موجود، خصوصیات و بوی مخصوص به خود را دارند.

این ترکیبات به دو دسته آروماتیک بالا و آروماتیک پایین تقسیم می شوند. حلالیت این ماده ها در آب به شدت پایین بوده و آستانه بویایی آن ها در محدوده 0.5 تا 5 میلی گرم بر متر مکعب است.

در واقع حلال ویژه مایعی قابل اشتعال، شفاف و بی رنگ و مخلوطی از مواد شیمیایی هیدروکربنی است. حلال ویژه را با نام های رایج دیگری از جمله وایت اسپریت، حلالStoddard، جایگزین تربانتین، حلال معدنی و ماده رقیق کننده رنگ نیز می شناسند.

حلال ویژه یا حلال 400، عصاره نفتی با بوی ملایمی است که از نظر شیمیایی پایدار بوده و باعث خوردگی نمی شود.

حلال 400 جایگزین ارزان قیمت و مناسب پایه نفتی برای تربانتین با پایه گیاهی است. از نظر شیمیایی وایت اسپریت با تربانتین بسیار متفاوت است. تربانتین که عمدتا از پینن تشکیل شده است، دارای خاصیت حلال پایین تری می باشد.

وایت اسپریت بوی نامطبوعی شبیه بوی نفت سفید دارد. امروز تولید کنندگان حلال ویژه، این محصول را با بوی کم تولید کرده اند، که حاوی هیدروکربن های کوتاه بسیار فرار می باشد.

وایت اسپریت بدون بو برای از بین بردن ترکیبات معطر سمی، تصفیه شده است و برای کاربردهایی مانند رنگ روغن و تمامی مکان هایی که انسان از نزدیک با حلال در تماس است، توصیه می شود.