رزین گیاهی و مصنوعی در صنایع

رزین چیست؟
رزین ماده ای جامد یا بسیار چسبناک با منشأ گیاهی یا مصنوعی است که به طور معمول به پلیمرها تبدیل می شود.

رزین ها معمولاً مخلوطی از ترکیبات آلی هستند. گیاهان برای پاسخ به صدمات، رزین ها را برای مزایای محافظتی خود ترشح می کنند. رزین از گیاه در برابر حشرات و عوامل بیماری زا محافظت می کند. رزین از مخلوط پیچیده ای از مواد مختلف از جمله اسیدهای آلی به نام اسیدهای رزین تشکیل شده است.

رزین های گیاهی:
رزین های گیاهی برای تولید لاک، چسب و مواد لعاب خوراکی ارزش گذاری می شوند. آن ها همچنین به عنوان مواد اولیه سنتز سایر ترکیبات آلی ارزشمند هستند و ترکیبات بخور و عطر را تهیه می کنند. قدیمی ترین کاربرد شناخته شده رزین گیاهی مربوط به اواخر عصر حجر میانه در آفریقای جنوبی است که از آن به عنوان چسب برای تراش ابزار سنگ استفاده می شد.

رزین های مصنوعی:
بسیاری از مواد از طریق تبدیل رزین های مصنوعی به جامد تولید می شوند. نمونه های مهم آن بیس فنول دی گلیسیدیل اتر است که رزینی است که با افزودن ماده سخت کننده به چسب اپوکسی تبدیل می شود. رزین های سیلیکونی اغلب از طریق سیلیکون توسط جوشاندن دمای اتاق تهیه می شوند. رزین مصنوعی و الاستیک به طور گسترده ای برای محصولات مختلف از قطعات خودرو گرفته تا کالاهای روزمره استفاده می شود.

تاریخچه رزین:
ماده ای که از درخت بادام می چکد به طور گیج کننده ای مانند رزین به نظر می رسد، اما در واقع یک لثه یا موسیلاژ است و از نظر شیمیایی بسیار متفاوت است. کلمه رزین از رزین فرانسوی، از رزین لاتین می آید، که یا از ریشه یونانی رزین کاج گرفته می شود. کلمه رزین در دنیای مدرن تقریباً به هرجز مایع اطلاق می شود، که به حالت لاک سخت یا مینا کاری درخواهد آمد. مانند برخی از رزین های ریخته گری و رزین های مصنوعی (مانند رزین اپوکسی).