انواع رزین در صنایع

انواع رزین در صنایع:

رزین اپوکسی:
متداول ترین نوع رزین مصنوعی، رزین اپوکسی است. این مواد از طریق واکنش های پلیمریزاسیون و پلی کندسانساسیون ساخته می شوند. از آن ها به عنوان یک پلیمر ترموست که برای چسب استفاده می شود. رزین های اپوکسی، که پلی اپوکسیدها نیز نامیده می شوند، نوعی پیش پلیمرها و پلیمرهای واکنشی هستند که حاوی گروه های اپوکسید هستند.

آن ها دارای مقاومت شیمیایی و حرارتی عالی و خاصیت چسبندگی قوی می باشند. کاربرد رزین اپوکسی برای ورقه ورقه ها، چسب ها، کفپوش ها، آسترها، پروانه ها و پوشش های سطحی می باشد.

رزین های پلی استر:
رزین های پلی استر از واکنش اسیدهای آلی دو پایه و الکل های پلی هیدر تشکیل می شوند. آن ها بسیار انعطاف پذیر بوده و در برابر گرما، مواد شیمیایی و شعله مقاومت بسیار خوبی دارند. از آن ها برای ساخت و ساز، ورقه ورقه، تعمیر اتوماتیک مواد پر کننده، اسکی، میله های ماهیگیری، اجزای هواپیما و کشتی، پوشش ها، لوازم تزئینی و بطری ها استفاده می شود.

رزین های فنلی:
رزین های فنلی نوعی رزین گرمازا هستند. آن ها مقاوم، در برابر حرارت و ضربه هستند و مقاومت بالایی در برابر خوردگی شیمیایی و نفوذ رطوبت دارند. رزین های فنلی به راحتی ساخته می شوند. آن ها برای اشباع رزین، روکش های ترمز، اجزای الکتریکی، ورقه ورقه، چسب های سیمان، چسب های باند شده و قالب ها استفاده می شوند.

رزین های آلکید:
رزین های آلکید رزین های پلی استر ترموپلاستیک هستند که در اثر حرارت دادن الکل های پلی هیدریک با اسیدهای پلی بیسیک ایجاد می شوند. آن ها دارای خصوصیات الکتریکی و حرارتی عالی و مقاومت شیمیایی خوبی هستند. کم هزینه اند و برای عایق الکتریکی، اجزای الکترونیکی، پرکننده های بتونه و رنگ استفاده می شوند.

رزین های پلی کربنات:
رزین های پلی کربنات، ترموپلاستیکی هستند که به طور کلی از بیس فنول A و فسژن تولید می شوند. آن ها دارای ضریب شکست بالا، پایداری ابعادی الکتریکی و حرارتی، مقاومت در برابر لک شدن و مقاومت در برابر فیلتراسیون هستند. رزین های پلی کربنات برای جایگزینی های فلزی، کلاه ایمنی، لنزها، اجزای الکتریکی، فیلم عکاسی و عایق ها استفاده می شوند.

رزین های پلی آمید:
رزین های پلی آمید شامل یک گروه آمید به عنوان بخشی تکرار شونده از زنجیره های مولکولی آن ها هستند. این رزین ها ضریب اصطکاک کمی دارند و در برابر سایش و مقاوم در برابر مواد شیمیایی هستند. آن ها برای یاتاقان های بدون روغن، الیاف، چرخ دنده ها، بخیه ها، لاستیک ها، بند ساعت، بسته بندی و بطری ها استفاده می شوند.

رزین های پلی اورتان:
رزین های پلی اورتان کوپلیمرهایی هستند که از اجزای پلیول و ایزوسیانات تشکیل شده اند. آن ها در صورت ترکیب با سایر رزین ها بسیار متنوع بوده و از خاصیت ارتجاعی و چسبندگی زیادی به لایه ها دارند. رزین های پلی یورتان از تعادل کشیدگی و سختی خوبی نیز برخوردار هستند. آن ها برای عایق بندی، الاستومرها، چسب ها و آسترهای کف برای لباس استفاده می شوند.

رزین های سیلیکونی:
رزین های سیلیکون قبلاً با سیلیکات سدیم و کلروسیلان های مختلف ایجاد می شدند، اما اکنون آن ها اغلب با تتراتوکسی سیلان یا پلی سیلیکات اتیل که واکنش کمتری دارند و چندین دی سیلوکسان تشکیل می شوند. پایداری حرارتی و اکسیداتیو خوبی دارند و انعطاف پذیر و ضد آب هستند. رزین های سیلیکونی به دلیل ساختار شبکه سه بعدی، فیلم های سخت را تشکیل می دهند. از آن ها برای لاستیک، ورقه ورقه ها، رزین های کپسوله شده، کفگیرها و کاربردهای ضد آب استفاده می شود.

رزین های پلی اتیلن:
رزین های پلی اتیلن با بیش از 100 میلیون تن سالانه متداول ترین نوع رزین هستند. آن ها دارای مقاومت شیمیایی و بخار یا رطوبت قوی و انعطاف پذیری بالایی هستند. از رزین های پلی اتیلن برای بسته بندی ورقه ها و فیلم ها، ظروف، عایق کابل، پوشش ها، اسباب بازی ها، قالب ها، روکش ها و لوله ها استفاده می شود.

رزین های اکریلیک:
رزین های آکریلیک مواد پلاستیکی گرمانرم یا پلاستیکی گرمایشی هستند که از اسید اکریلیک، اسید متاکریلیک یا سایر ترکیبات مرتبط ایجاد می شوند. آن ها دارای مقاومت کششی خوب و شفافیت هستند. رزین های اکریلیک در برابر ضربه و UV مقاوم هستند. از رزین های آکریلیک برای پانل های ساختاری و تزئینی، چسب ها، الاستومرها، پوشش ها، علائم و کاشی های شفاف استفاده می شود.

رزین کوپلیمر:
رزین استیل کوپلیمر برای مقاومت، استحکام، و پایداری ابعادی بالا استفاده می شود. همچنین دارای خاصیت سایش و اصطکاک خوبی است که می تواند با ترکیب با مواد افزودنی بهبود یابد.

رزین هموپلیمر:
هوموپلیمر استال در کاربردهای مکانیکی با بار زیاد استفاده می شود. این رزین استیل به دلیل مقاومت نخ بسیار عالی و توانایی مقاومت در برابر مقیاس تجمع، در مصارف لوله کشی و آبیاری نیز کاربرد دارد. از رزین استول هوموپلیمر به دلیل ماشین کاری بودن، در نمونه سازی وسایل پزشکی استفاده می شود. برای تولید هموپلیمر پلی اکسی متیلن، باید فرمالدئید بی آب تولید شود.

چرخ دنده های مکانیکی، عناصر کشویی و هدایت، قطعات محفظه، فنرها، زنجیرها، پیچ ها، مهره ها، چرخ های فن، قطعات پمپ و بدنه سوپاپ ها از جمله کاربری های این محصول می باشند.

پترورزین:
حاصل از رزین های نفتی است، که توسط مخلوط های پلیمریزاسیون مونومرهای غیر اشباع به عنوان محصولات جانبی از مایعات گاز طبیعی، روغن گازی یا نفتی به دست می آیند.

رزین های پلی استایرن:
رزین های پلی استایرن پلیمرهای هیدروکربن معطر هستند که از مونومر استایرن ساخته می شوند. این رزین ها در برابر اسیدها، مواد قلیایی و نمک ها مقاومت بسیار خوبی دارند. رزین های پلی استایرن همچنین از وضوح و انعطاف پذیری خوبی برخوردار هستند. آن ها برای عایق بندی، لوله ها، فوم ها، برج های خنک کننده، لاستیک، ابزارهای خودرو و داشبورد استفاده می شوند.

رزین های پلی پروپیلن:
رزین های پلی پروپیلن نوعی رزین پلیمری ترموپلاستیک است که فاقد BPA است. آن ها بی رنگ و بی مزه هستند و دارای تراکم کم و مقاومت خوبی در برابر حرارت می باشند. رزین های پلی پروپیلن همچنین مقاومت شیمیایی خوبی دارند. آن ها برای اسباب بازی ها، قطعات الکترونیکی، لوله های تولید، الیاف و رشته ها و پوشش ها استفاده می شوند.

اولئورزین:
برخی از رزین های مشتق شده از طبیعت، نرم هستند و به عنوان "اولئورزین" شناخته می شوند. در صورت داشتن اسید بنزوئیک یا اسید سینامیک، آن ها را مومیایی می نامند. اولئورزین ها به طور طبیعی مخلوط روغن و رزین هستند. آن ها می توانند از گیاهان مختلف استخراج شوند.

رزین صمغ:
سایر محصولات رزینی در شرایط طبیعی خود مخلوطی با صمغ یا مواد موسیلاژین هستند و به عنوان رزین های صمغ شناخته می شوند. از چندین رزین طبیعی به عنوان مواد تشکیل دهنده عطرها استفاده می شود.