سدیم تیوسیانات چیست؟

سدیم تیوسیانات که گاهی سولفوسیانید سدیم نیز نامیده می شود، یک ترکیب شیمیایی به صورت نکمی بدون رنگ است که یکی از منابع اصلی آنیون تیوسیانات است. همچنین از آن به عنوان پیش ماده سنتز داروسازی و سایر مواد شیمیایی ویژه استفاده می شود.

نمک های تیوسیانات به طور معمول از طریق واکنش سیانور با گوگرد خام تهیه می شوند. تیوسیانات سدیم در یک سلول ارترومبیک متبلور می شود. هر مرکز کاتیون سدیم با سه لیگاند گوگرد و سه نیتروژن احاطه شده است که توسط آنیون تیوسیانات تریاتومی ارائه می شود.

این ماده معمولاً در آزمایشگاه به عنوان آزمایشی برای وجود یون های سه بار مثبت آهن مورد استفاده قرار می گیرد. تیوسیانات سدیم برای تبدیل آلکیل هالیدها به آلکیل تیوسیانات های مربوطه استفاده می شود.معرف های نزدیک به آن شامل تیوسیانات آمونیوم و تیوسیانات پتاسیم است که حلالیت دو برابر در آب دارند و از تیوسیانات نقره نیز ممکن است استفاده شود، که رسوب هالیدهای نقره نامحلول به ساده شدن کار کمک می کند.

تصفیه ایزوپروپیل بروماید با تیوسیانات سدیم در یک محلول گرم اتانولی ایزوپروپیل تیوسیانات را تشکیل می دهد. پروتوناسیون تیوسیانات سدیم، اسید ایزوتیوسیانیک، S = C = NH (pKa = -1.28) را ایجاد می کند و این گونه در محل از تیوسیانات سدیم تولید می شود. این ماده به آمین های آلی اضافه می شود تا مشتقات تیوره را تأمین کند.

شکل گیری و هدایت یونی کمپلکس های یدید سدیم و تیوسیانات سدیم با پلی (اکسید اتیلن)، عنوان مقاله ای است که در سال 1982 منتشر گردیده است. مطالعات تجزیه و تحلیل حرارتی مورفولوژیکی و افتراقی نشان می دهد که دمای ذوب فاز لایه ای متبلور اصلی (فاز I) کمپلکس های PEO-Nal و PEO-NaSCN، مستقل از ماهیت آنیون است.

اندازه گیری های رسانایی نشان می دهد که رفتار مزوفاز در فاز I در دمای بالاتر از حدود 333 درجه کلوین برای NaSCN-PEO و بالاتر از دمای 363 درجه کلوین برای Nal-PEO رخ می دهد. این ناحیه دما شروع یک فرآیند هدایت یونی با انرژی فعال سازی کمتر می باشد.

بی نظمی فاز پیچیده دوم (فاز II) که در نواحی بین لایه ای کمپلکس های خطی و در شبکه ژل PEO بهم پیوسته تشکیل می شود، برای اندوترم های 325 تا 340 درجه کلوین در نظر گرفته شده که در این مواد مشاهده می شود.

بر اساس مقدمه مقاله ای که در سال 2014 منتشر شده است، در سال های اخیر، روش های ورود گروه های حاوی فلوئور به مولکول های آلی توجه زیادی را در سنتز آلی به خود جلب کرده است، زیرا آنها می توانند خواص مطلوبی را به ترکیبات زیست فعال منتقل کنند.

اخیراً پیشرفت قابل توجهی در زمینه تری فلوئورومتیلاسیون ها به دست آمده است، در حالی که این ترکیبات مربوطه کمتر توسعه یافته اند. به طور کلی، گروه های تری فلوئورومتیلتیو حتی بیشتر از جایگزین های تری فلوئورومتیل باعث لیپوفیلیسیته بالاتر می شوند و حجیم تر هستند.

این حالت اجازه می دهد تا انتقال موثرتر مولکول های دارو از طریق غشای چربی، در نتیجه فراهمی زیستی آنها افزایش یابد. بنابراین، گروه های SCF3 اغلب به عنوان ویژگی های اصلی بسیاری از محصولات دارویی و شیمیایی مانند tiflorex toltrazuril (Baycox®) یا وانیلی پرول دیده می شوند. یکی از چرخه های مکانیکی پیشنهادی و حضور سدیم تیوسیانات در تصویر بالا آورده شده است.