لیتیوم تنگستات یک ترکیب معدنی به شکل جامد سفید رنگ می باشد که در آب محلول است. این ترکیب یکی از چندین ارتوتنگستات است که دارای آنیون چهار ضلعی -WO42 هستند.اکسید تنگستن لیتیوم برای تهیه سرامیک هایی با دمای پخت بسیار پایین استفاده می شود و به عنوان یک کاتالیزور برای واکنش های اتصال اکسیداتیو عمل می کند.
علاوه بر آن، این ماده در تولید محلول های آبی پلی تنگ استات (متاتونگستات) با چگالی بالا که برای جداسازی مواد معدنی و سایر مواد جامد استفاده می شود، نیز به کار می رود.نمک تنگستات لیتیوم شامل مراکز لییتیم و انگستن با چهار ضلع است که توسط اکسیدها پل می شوند. فاصله پیوند W-O و Li-O به ترتیب 1.79 و 1.96 آنگستروم می باشد. این طول های پیوند متفاوت منعکس کننده ویژگی پیوند چندگانه W-O و پیوند یونی ضعیف تر بین فعل و انفعالات Li-O است.
ماده جامد در فشارهای بالا دچار انتقال فاز می شود، به طوری که هندسه کئوردیناسیونی در تنگستن به هشت ضلعی (شش پیوند W-O) تبدیل می شود. به عنوان مثال با 40 کیلو بار، ساختار مربوط به ولفرامیت را اتخاذ می کند.
از تنگستات لیتیوم برای تولید محلول های آبی پلی تنگ استات (متاتونگستات) با چگالی بالا استفاده می شود. مانند سایر مایعات با چگالی بالا، چنین محلول هایی اغلب در جداسازی مواد معدنی و سایر مواد جامد استفاده می شوند. اینها می توانند چگالی 2.95 در 25 درجه سانتیگراد و تا 3.6 در آب گرم را به دست آورند.این استفاده از آنیون های تنگستات لیتیوم و سدیم در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 برای رفع مسمومیت و مسائل ایمنی با مایعات آلی موجود با چگالی بالا ایجاد شده است.
برخلاف متیلن یدید و بروموفرم، می توان با اطمینان بیشتر از پلی تنگ استات ها و هتروپلی استونگستات ها در محیط داخلی و بدون هود استفاده کرد و تنها اقدامات احتیاطی ایمنی نظیر دستکش های محافظ و عینک ایمنی را داشت. دقت کنید که این ماده در مجاورت با عوامل اکسید کننده ی قوی قرار نگیرد.