لیتیم آلومینات چیست؟

لیتیم آلومینات که اکسید آلومینیوم لیتیوم نیز نامیده می شود، یک ترکیب شیمیایی معدنی به شکل پودر کریستالی سفید رنگ است. در میکروالکترونیک، این ماده به عنوان یک بستر تطبیقی مشبک برای نیترید گالیم در نظر گرفته می شود.

در فناوری هسته ای، این ماده به عنوان یک ترکیب تولید کننده تریتیوم جامد، برای تهیه سوخت تریتیوم برای همجوشی هسته ای مورد توجه می باشد. آلومینات لیتیوم یک لایه هیدروکسید دو لایه (LDH) با ساختار کریستالی شبیه به هیدروتالسیت است.

در تهویه ضایعات رادیواکتیو سطح پایین و متوسط (LILW)، گاهی اوقات از لیتیوم نیترات به عنوان افزودنی سیمان برای به حداقل رساندن خوردگی آلومینیوم در pH بالا و تولید هیدروژن بعدی استفاده می شود. در واقع، با افزودن نیترات لیتیوم به سیمان، یک لایه منفعل از آن بر روی سطح ضایعات فلزی آلومینیوم بدون حرکت در ملات شکل می گیرد.

لیتیوم آلومینات در آب نامحلول است و از اکسید آلومینیوم زیرین که آلومینیوم فلزی را پوشش می دهد و در pH بالا از حل شدن محافظت می کند و همچنین پرکننده منافذ می باشد. لیتیوم آلومینات همچنین به عنوان یک ماده نگهدارنده الکترولیت بی اثر در سلول های سوختی کربنات مذاب استفاده می شود، جایی که الکترولیت ممکن است مخلوطی از کربنات لیتیوم، پتاسیم و سدیم باشد.

در سال 1906 میلادی وایبرگ ترکیب تازه سنتز شده خود یعنی لیتیم هیدروژن آلومینات را توصیف کرد. این اولین سنتز شناخته شده از این ترکیب منحصر به فرد بود. در سال 1915 آلن و راجرز ادعا کردند که آلومینات نامحلول لیتیوم هنگام حل شدن آلومینیم در محلول هیدروکسید لیتیم تشکیل می شود.

در سال 1929 Prociv آزمایش آلن و راجرز را بازسازی کرد و از طریق یک سری اندازه گیری های رسانایی سنجی روی محلول اشباع شده ماده به این نتیجه رسیدند که لیتیوم و آلومینیوم در نسبت 0/8Li: 2Al وجود دارد. بنابراین بین آلن/راجرز و پروسیو در مورد ترکیب لیتیوم آلومینات اختلاف نظر وجود داشت.

در سال 1932، دابینز و سندرز تشکیل لیتیوم آلومینات را با افزودن آمونیاک رقیق به محلول حاوی لیتیوم و نمک آلومینیوم، در حضور فلفتالئین به عنوان شاخص توصیف کردند. آنها در تهیه اسید آلومینات لیتیوم اسید، نوارهای آلومینیوم آمیخته را در محلول های معمولی و دهم نرمال لیتیم هیدروکسید حل کردند.