پمپ سانتریفیوژ:
«پمپ های سانتریفیوژ» (Centrifugal Pump) یا پمپهای گریز از مرکز، پراستفاده ترین پمپ در دنیا به شمار می آیند چراکه عملکرد بسیار ساده ای دارند و تولید و ساخت آن ها هزینه بسیار پایینی را شامل می شود به طور معمول، عمر بالایی دارند.
نحوه عملکرد این پمپ ها به این صورت است که افزایش فشار از ورودی به سمت خروجی پمپ، سبب حرکت سیال می شود. این نیروی ایجاد کننده این فشار به کمک یک موتور الکتریکی تامین می شود که پروانه ای را به حرکت وادار می کند. سیال به مرکز پروانه وارد و از لبه های آن خارج می شود. نیروی گریز از مرکز سبب افزایش سرعت و انرژی جنبشی سیال می شود.
پمپ های سانتریفیوژ، خود به انواع مختلفی تقسیم می شوند که در ادامه، آورده شده اند که البته این تقسیم بندی در منابع مختلف ممکن است کمی متفاوت باشد.
پمپ افقی جداشونده (پمپ افقی تقسیمی):
طراحی این نوع از پمپ ها به گونه ای است که محفظه بالایی، بدون نیاز به باز کردن لوله ها و اتصالات جدا می شود تا عملیات تعمیر و نگهداری آن به سادگی صورت بگیرد. این نوع از پمپ ها اهمیت زیادی در صنعت دارند به ویژه اگر وزن زیادی داشته و در محل هایی با دسترسی دشوار قرار داشته باشند.
پمپ های افقی جداشونده شامل چندین مرحله و پروانه هستند تا بتوانند «هد» (Head) بیشتری تولید کنند. این نوع از پمپ ها در شرایطی کاربرد دارند که به ظرفیت و هد زیاد نیاز داشته باشیم و سیال نیز عاری از مواد جامد باشد که این سیالات بیشتر در «بویلرها» (Boiler) و برج های خنک کننده وجود دارند.
پمپ مغناطیسی:
این نوع از پمپ ها به جای استفاده از «محور» (Shaft)، به طور مغناطیسی به موتور جفت (کوپل) شده اند. پمپ های با محرک مغناطیسی اهمیت زیادی در فرآیند تولید جهت انتقال سیالات «ساینده» (Abrasive) دارند. تأسیساتی که به فرآیندهای پیوسته نیاز داشته باشند از این نوع پمپ ها استفاده می کنند.
البته پمپ های مغناطیسی تنها برای جابه جایی سیالاتی به کار گرفته می شوند که فاقد ذرات معلق باشند. با وجود این که این نوع از پمپ ها، قیمت بالاتری نسبت به پمپ های معمولی دارند اما به دلیل عدم وجود تجهیزات آب بندی، تعمیر و نگهداری به مراتب کمتری نسبت به پمپ های دیگر دارند و همین امر، صرف هزینه بالا برای این نوع از پمپ ها را توجیه می کند.
پمپ خودمکش:
از انواع پمپها می توان به پمپ خودمکش (خود پرشونده) اشاره کرد که برای مکش بهینه مخلوط های آب و هوا طراحی شده اند. این نوع پمپ، از سیال باقی مانده در مخزن استفاده می کند و پروانه، هوا را با نیرو از درون محفظه خارج می کند.
این کار سبب ایجاد یک خلا و مکش می شود که پمپ را پر می کند. از مزایای این پمپ ها این است که نصب آن ها در مناطق خشک و در دسترس صورت می گیرد که به سادگی برای تعمیر مورد استفاده قرار بگیرند. استفاده از این پمپ ها در فاضلاب ها و مسیرهای زهکشی کاربرد دارد.
پمپ تک مرحله ای:
پمپ های تک مرحله ای از معمول ترین پمپ های گریز از مرکز به شمار می آیند که در اندازه ها و فشارهای تخلیه متفاوت تولید می شوند و برای پمپ کردن سیالات با ویسکوزیته پایین و بدون ذرات جامد به کار می روند. سیال وارد مرکز پروانه می شود و از آن جا به کمک پره ها شتاب می گیرد.
فشار سیال به دلیل نیروی گریز از مرکز پره ها ایجاد می شود اما مقدار این فشار به نوع پروانه، اندازه نازل های مکش و تخلیه و سرعت چرخش محور (شفت) بستگی دارد.
پمپ دوغاب:
از انواع پمپهای گریز از مرکز می توان به پمپ های دوغاب اشاره کرد که نقش حیاتی در معدن دارند. این نوع از پمپ ها به طور معمول از جنس چدن ساخته شده اند که مقاومت بالایی در برابر سیالات ساینده مثل گل و سیمان و سایر سیالات ویسکوز دارند.
محفظه این پمپ ها نیز شامل پوشش های لاستیکی قابل تعویض هستند که از خوردگی و آسیب فلز جلوگیری می کنند. پره های این پمپ ها اندازه کوچکی دارند تا بتوانند بدون آسیب به سیستم، عبور سیالات و سنگ ها را ساده تر کنند.
پمپ شناور:
پمپ های شناور پایین تر از سطح سیال مورد نظر و به طور معمول درون مخزن قرار می گیرند. این پمپ ها با عایق بندی مناسب و به صورت خودمکش وجود دارند اما تعمیر و نگهداری آن ها دشوار است. بسته به نوع سیال و مواد جامد عبوری، این نوع از پمپ های شناور نیز ساخته شده اند.
همچنین، پمپ های شناوری موسوم به «Dry Pit» وجود دارند که هم در پایین و هم در بالای سطح سیال قابلیت نصب دارند و به دلیل وجود محفظه خنک کننده روغنی، دچار حرارت بیش از حد نمی شوند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
